Merhaba.Yengem ilkokul mezunu tek olumlu vasfı yuzunun guzelliği. Ben de Turkiyenin en iyi universitelerinden birinden mezunum. Bu zamana kadar yanında bir kez olsun okumaktan vs bahsetmedim olur da yanlış anlar uzulur diye hic konusunu acmadım. Kendisi her noktada elinde olan olmayan herşeyin havasını atmış her lafın arasına ne kadar mukemmel bir hayatı olduğunu cok para kazandığını guzelliğini anlatmaktan geri durmamıştır.
Bunların hepsine "maşallah ne guzel" der ustunde durmaz gecerdim. Ta ki bu yıl evlenip dış gebelik gecirene kadar. 10 gun hastanede kaldım tupum patlayabilir korkusuyla kabus gibi gunler yaşadım. Abimin eşi ilk duyduğunda cok buyuk tepki verdi daha atanmadın mesleğin bile yok bilmem ne bu ne cesaret diye kızdı. İyiliğimi duşunuyor dedim hak verdim. Bunu tekrar tekrar usteledi en son hastaneden cıktığım gun karşıma gecip ben rahim filmi cektirdim tuplerim tertemizmiş rahmim bebek arıyormuş ama abinle sevgili gibiyiz daha cok yerleri gezicez. Hem sen cocuk bakmayı kolay mı sandın millet sinir haplarıyla geziyor. Benim işim var ama senin bir mesleğin bile yok eskiden ideallerin vardı ne oldu sana dedi. Artık dayanamadım duştu mutlu olabiliriz o halde dedim ağladım. 1 ay sonra da gelip ben hamileyim dedi. Rabbim cok buyuk onu ortak olduğu butikten cıkardılar ben tekrar hamile kaldım aynı zamanda sınavı da kazanıp istanbula atandım. Ama artık benim de kalbim bozuldu hic bir mutluluk yaşamasını istemiyorum. En ufak mutluluğunu duysam gorsem hazmedemiyorum. Hayatta kimseye kin tutmazdım ama bu kinim nasıl gecicek bilmiyorum.