Burda tanıyanlar bilir 5 senelik evliyim. 2 cocugum var. Esimle aslinda hic problemimiz yok. Beni sever deger verir, dediklerimi yapar. Ama gel gelelimki ailesiyle hic yıldızlarımız barismiyor. Onlara cok yakin oturuyorz yani surekli ic iceyiz. Kp aşırı sinirli, agzindan kufur eksik olmayan biri. Onunla hic anlasamiyoruz. Evlerine gittigimde yanimada cok iyi davranirlar ama odadan cikmamla baslarlar cekistirmeye. Hep dedikodu yaparlar ailecek bir araya toplanıp su soyle bu boylediye. Dunyadaki tek kusursuz aile biziz derler resmen. Kaynim var esimden bi buyuk daha once onunla da aramizda tartismalar gecti. Ben sirf kp yalan soyledi diye neden yalan soyluyorsun baba demistim tabi uygun bir dille neymis ben kotu kadinmisim vs vs. Bu 5 sene boyunca cok agir ithamlarda bulundular yine de sabretmeye calistim. Esim derseniz hep beni destekler ama ailesini de asla atmiyor.Kp esime diyor ki karina cok yuz veriyorsun verme diyor fazla muhabbet etme vs vs. Daha birsuru sey var. Esimle bugun konustuk ben artik tahammul edemiyorm dedim ya uzak bir yere taşınırız ya da boşanalım dedim. O da sasurdi tabi sonra bana zaman ver dedi onumuzdeki ocak ayina kadar borclarimi hafifleteyim (kredi borcumuz var subatta bitiyor) ondan sonra soz dedi gidecez buralardan Kizlar yemin ederim sabrim kalmadi tahammul sinirlarimi aştım. Calismiyorm duzenli bir işim olsa ya da cocukların 1 dk durmaz bosanirdim katlanamiyorm artik. Soyleyin siz nasıl başarıyorsunuz sabirli olmayi? Haksizliga ugramaniza ragmen sabredip cvp vermemeyi? Sessiz durmayi nasil başarıyorsunuz? Belli bir muddet boyle davranmam gerekiyor ama nasil?