VATAN ŞEHİTLERİ - Binlerce şehidin binlerce gazinin ve 15 yıldır ağlayan Turkiye'nin oykusu - II
Osman SERTOĞLU Hainler, Aytac Ermiş'e Ramazan Bayramı'nda nobet tutarken kurşun sıktı. Ailesi, bayram telefonunu beklerken, acı haberi aldı.

Aytac Ermiş henuz 20 yaşında, gencecik bir fidan. Vatan ve millet sevgisiyle buyudu hep. Askere cağrıldığında mutluluktan havaya ucuyordu. Artık vatan borcunu odeme sırası kendisine gelmişti. Ve bu borcunu da kanının son damlasına kadar odemeye hazırdı. Acemi birliğinden sonra kuralar cekildi. Aytac Ermiş, Jandarma Komando Er olarak Şırnak'a goreve gitti. Gururla uğurlandı Aytac. Ve yine gururla geri dondu. O, artık şehitti.

BAYRAM'DA KIYDILAR AYTACIMA

Emine Ermiş, Turkiye'deki binlerce şehit annesinden biri. Hani derler ya, "Ateş duştuğu yeri yakar". Ne kadar doğru bir soz. Binlerce şehide ve gaziye rağmen APO'yu ipten kurtaranlar, Emine hanımın ana yureğindeki acıyı birazcık hissedebilseydi, belki imza atarken yuzleri kızarır elleri titrerdi. Ağlamaktan gozleri kan toplamış Emine hanım karşımda duruyor, icim burkuluyor, konuşmaya calışıyorum. Ve titreyen bir sesle soruyorum. "Ne zaman ve nerede şehit oldu". Emine hanım once duraksıyor, belli ki konuşacak halde değil. Sonra derin bir nefes alıyor ve başlıyor anlatmaya.

"Bayramın ucuncu gunuydu, icimde tarifsiz bir sıkıntı vardı. Oğlumdan uc gun boyunca bayram telefonunu bekledim. Bayramın ucuncu gunuydu. 22 Şubat 1996. Oğlum 4-6 nobetini alıyor ve saat altıya 10 kala, Aytac'ım
nobet başında şehit oluyor. Ertesi gun sabah kapımızın onune askerler geldi ve oğlunuz şehit oldu dediler. Haberi bayram gunu aldık. Dunyamız karardı. Evde herkes fenalık gecirdi. Bana oğlumun; Anne nasılsın, bayramın mubarek olsun demesini isterdim. Herkes gezmeye eğlenmeye gitti bayramda biz ağladık. Artık bayramımız yok, o gunden sonra her bayram acımız katlanıyor, icimiz kan ağlıyor."

ODASINI HERGUN TEMİZLİYORUM

Emine hanımla birlikte ağlıyorum. Sormuyorum hic birşey. O icini ceyrek anlatmaya devam ediyor:

"Oğlumun odasını hergun, sanki hic olmemiş gibi temizliyorum. Oğlumla konuşuyorum. Ben ve babası oğlumun odasına girip, oğlumuzla dertleşiyoruz. Biz, adeta normalmiş gibi davranıyoruz. Herkes televizyon izlerken, ben oğlumun yuzunu, fotoğrafını okşuyorum. Gece kalkıp fotoğrafına bakıyorum. Sanki uzeri acılmış orteyim diye ama donup baktığımda, oğlumun fotoğrafıyla karşılaşıyorum. Bu uzuntu yedi bitirdi beni. Akşam yatarken oğluma iyi geceler oğlum, yerinde rahat ve huzurlu uyu diyorum ".

NİŞANLISI DA OLDU ADETA

Her genc gibi Jandarma Komando Aytac Ermiş'in de geleceğe donuk hayalleri vardı. Evlenip yuva kurmak, sevdiği kızla bir omur gecirmek. Ama kısmet olmadı Aytac'a. "Oğlumun sevip nişanlandığı bir kız vardı. Aytac'ıma bir cakmak hediye etmişti. Oğlum o cakmağı yanından hic ayırmazdı. Olduğunde uzerinden cıktı. Oğlumun şehit olmasını nişanlısı, uzun bir sure kabul edemedi. Bana telefon edip; Anneciğim Aytac'la goruşebilir miyim derdi. Defalarca boyle telefonla aradı".

"Oğlum şehit olacağını hissetmişti" diyen anne Emine hanım o anı bakın nasıl anlatıyor:

"Aytac'ım askere gittiğinde benim l yaşında kızım vardı. Kardeşi, abisinin boynunda olan kunyesini aldı ve bende kalsın dedi. Oğlum; Ben şehit olduğumda, bu kunyeyi zaten sana getirecekler dedi. Ben o zaman oğlumun boynuna sarıldım. Boyle konuşma ve yakıştırma dedim. Oğlum; Anne şehit olmak guzel bir duygudur. Herkesin eline duşmez, ben vatanım ve milletim icin şehit olursam ne mutlu bana, seni şehit anası yapacağım dedi"

VE AYTACIN SON SOZLERİ

Anne Emine Ermiş, oğluyla yaptığı son konuşmayı anlatırken, o anı sanki bir daha yaşıyor:

"Telefon actı. Anneciğim, nasılsın iyi misin dedi. Biraz konuştuk. Telefonu kapatmadan oğluma, vatana ve millete hayırlı bir evlat ol, ben seni bunun icin yetiştirdim dedi. Ve oğlumun bana son sozleri; Anne, gozun arkada kalmasın, gorevimi yapıp geleceğim oldu".

Jandarma Komando Er Aytac Ermiş gorevini yaptı, hem de fazlasıyla. O'nun adı artık milletin gonul defterine kazındı. Hem de şehit kanıyla.