Dun annemle beraber bi akrabamızın duğunune katıldık kendimi o kadar kotu hissettiim ki anlatamam.uzun zamandır gorusmedigimiz akrabalar v.s vardı benimle yaşıt hatta benden kucuk olanlar hayatlarını yoluna koymuş yanlarında cocukları altlarında arabaları hepsi kendince ilerleme kaydetmiş bir ben kalmışım olduğu yerde sayan hepsinin evliliği yolunda cocukları kucağında bense evliligimi bile yurutemedim olduğum yerde saymayı bırak sağlık yonunden geriye gittim cocuk sahibi olamadım insanlar doğru durust ne yapıyorsun diye bile soramıyorlar cunku anlatacağım hic bişeyim yok 34 yaşındayım calışıyorum bunun dışında birşey yok hayatımda cok kotu ezik hissettim kendimi .donuşte cocukken arkadaşlık ettiğim arkadaşım bizi eve bıraktı kıskanmak değil ama imrendim ben neden bir arpa boyu yol alamadım diye uzuldum ayrıldığım eşim bu aralar arıyor geri deneyelim v.s diye geri donsem ne olacakki cocuksuz sap gibi yaşamaya devam edeceğim cok uzgunum şans mi kader mi diyorum dunden beri .herkesi aklımdan gecirdim bir ben kalmışım boyle ezik bir işe yaramayan ablam da hayatını yoluna koydu herseye sahip Allah zarar ziyan vermesin ama ben neden boyleyim. Evlendim sorunlar başladı doğru durust cinsellik yaşamadım cikolata kisti yuzunden anne olamadım ne kadinlığımdan bisey anladım ne insanligimdan tek şansım ailem Allah basimdan eksik etmesin geri kalan herşey kırık dokuk ailemde sağlık sorunları ve maddi problemlerle boğuşuyor isyan etmiyorum ama artık rahat nefes almak ilerlemek istiyorum .cok Uzuldum ve dertlesmek istedim sizlerle biliyorum bu dunyada herkesin sıkıntısı var ama ben hangi dalı tuttuysam elimde kaldı beddua mi aldım ne yaptim bilmiyorum kendimi uğursuz hissediyorum.herkesin acıyarak baktığı ezik olmak cok kotuymuş