Bu soruyu kendimden yola cıkarak sormak istedim aslında. Şu yaşıma kadar ilişkilerim hep birbirinin kopyası gibi sona erdi. Hoşlandığım, beğendiğim insanların benden ayrılmaları fikrinden buyuk endişe duyuyorum. İlişkide fazla belli etmesem de oldukca kıskanc oluyorum, cok umursuyorum, cok fedakarlık yapıyorum. Ayrılmak istediklerinde hic sakinlikle karşılayamıyorum ve ofkeli davranarak onlardan uzaklaşıyorum, kırıcı sozler sarfediyorum, sosyal medyadan, rehberden siliyorum tamam bitirdim diyorum sonra karşımdaki insanlar beni anlayışsız, kibirli, sevgisiz olarak goruyor. Halbuki sevmesem, umursamasam kızmam, ofkelenmem bile ancak anlamıyorlar. Ben de yalnızlığın getirdiği keşkelerle yeniden caba gosteriyorum ancak coktan cekip gitmiş oluyorlar. Benzer durumu yaşayan var mı bilmiyorum ama ilişkilerde neden cabuk bağlanır ve ayrılıktan korkarız?