Benim bazı donemler nefesim kesiliyor gibi olur. Tamamen psikolojik.
Herşey boş gelir. Dunya dar gelir.İnstagram ne sacma bi yer. Her yer kopuk. Hayallerimi, hedeflerimi sıraya koyamam.Domestos beyinli olayım der
Olmadı makineye bulaşık dizerim.
Boşlukta oylece beklerim. Neyi beklediğim de belli değil. Ya yaklaşan bir felaketi ya da icime doğacak o gucu.Felaket senaryoları yazarım.Ahh şu başıma gelince ne edeceğim ben derim. Nefes almak istiyorum. Kararlı olmak, hedeflerimin peşinden koşabilmek, Bir yerden başlamak. Ve cizdiğim yolda huzurla nefes alabilmek. Huzur ve nefes cok değerli.Bu olay bedenin sağlıklı bak susta şukret olayı değil. Şukrediyorum. Siz huzurlu olabilmek icin neler yapıyorsunuz? Kendinize cizdiğiniz hedefleriniz var mı? Bu yolda hic ilerlediniz mi? İnstagramda kadınlar tezgahı kopukluyor ohh mis oldu yazıyor. Ciflendi ve mutlu. Makineye bulaşık dizmek yetiyor mu? Ya da akşama kuru fasulyenin yanına bulgur mu yapsam diye duşunmek?
Zihnim cok bulanık.
Bu konudaki değerli fikirlerinizi almak istedim...
Konu ne onu da bilmiyorum