Nerden başlayacağım bilemiyorum. Evlendiğimin ilk gununden beri eşimin ailesiyle mesafeliyiz. Onlar soğuk davranınca ben de yaklaşmaya calışmadım. Saygısızlıkta yapmadım kesinlikle. 7 yıllık evliyim. Bircok duşuk ve ufak sayılabilecek ameliyatlardan sonra cok şukur hamileyim. Birkac ay sonra kısmetse bebeğimi kucağıma alacağım. Benim canımı sıkan bahsettiğim bu kotu sureclerden gecerken eşimin tarafından kimse yanımda olmadı. Sadece telefonla kuru bir gecmiş olsun bazen o da yok. Şimdi eltim ufak bir operasyon gecirdi eşim hemen aynı gun hastaneye gidelim dedi. Nasılsa 1 gece yatacakmış eve gecince gideriz dedim. Bu sabah eve gectiler. Aradık akşama gelelim diye bir arkadaşlarına gideceklermiş musait değiliz dediler. Şimdi gelelim dedik başka işleri varmış. İyi o zaman yarın geliriz diyor eşim. Gecmiş olsun demek icin boş vakitlerini kovalıyoruz yani. Tabi benim sinirlerim bozuldu. Benim yanıma kimse gelmedi bile. Eşimle de tartışma cıktı. Ona gore ben abartıyorum. Kindarım. Fırsat bulsalar gelirlermiş mutlaka. Hamileliğimde 7. Aya girdim. Yedi yabancı hayırlı olsun demeye geldi aileden kimse ortada yok. Bir de politikler beni yormak istemiyorlarmış. Eşim arkamda durmazsa tabi onemsemezler diyorum eşime o daha sen yokken konuşuyorum zorla mı getirteyim diyor. Zorla getirtemez doğru ama insan biraz tepki gosterir mesafe koyar eşimi saymazsanız aramız acılır mesajı falan verir. Sinirimden ağlamak uzereyim.