Merhaba arkadaşlar nerden başlayacağımı bilemiyorum.
Eşimle evlenmeden once yaklaşık 4 yıl konuştuk. Bizimki benim acımdan biraz bağlılıktı daha sonra aileler araya girdi ve biz 2 ay icerisinde evlendik. Ben de cok uzamaması taraftarıydım zaten. Eşimle annem tanıştıklarında eşim annemi cok sevmişti surekli ondan bahsediyordu. Ama aileler tanıştıktan sonra ozellikle de nişandan sonra eşim annemden resmen nefret etti fakat bana soylemedi sebebini hicbir zaman.
Nişanım aile icerisinde kalabalık olmadı sadece 3 arkadaşım gelmişti. Eşimin ablası demiş ki benim arkadaşlarıma '' eee kızlar siz neler yapıyorsunuz?'' demiş. Onlarda havalanarak ''biz ilahiyat mezunuyuz.'' demişler daha sonra kendi aralarında konuşmaya devam etmişler ablası oyle kalmış. Eşim bana bunu anlatınca boyle bir şeyin olamayacağını duşundumse de bunu ona anlatamadım. ve kendi arkadaşlarıma sordum. Onlarda o sıralar gorumcemleri cok beğenmişler bana ovup duruyorlardı. Olayı anlatınca cok şaşırdılar. ve olayın aslında oyle olmadığını anlattılar ''atama bekliyoruz.'' demişler sonra gorumcem kendisi yuzunu donmuş. (ya aslında mesele kimin yuzunu dondu kimin guldu meselesi değil bu konuşma meselesi haline gelmemeliydi. netice de bir daha karşılaşmayacaklar ve onlar benim misafirlerim olduğu icin taşlar doğrudan bana geliyor aslında.) Bu arada bana bohca olarak neredeyse hicbir şey getirmemişler evde duran şeylerı getirmişler toka falan almışlar ben gorumcemin odasına girdiğimde aynı tokadan kendine de aldığını gordum yani bana ne aldılarsa ona da almışlar. Alışveriş falan da yapılmadı.

Bu arada benim ailem başka şehirde, kaynanam başka şehirde, biz başka şehirde yaşıyoruz. Kaynanam eşimin yanına gittiğinde gidip eşyalara bakmışlar rengine kadar ayarlamış oyle kendi evine donmuş ertesi gun eşimle ben alışverişe cıkınca eşim bu mobilyalar daha guzel vs deyince ben de eşim beğendiyse o olsun dedim. O şekilde eşyalarım alındı. Daha sonra oğrendim ki mobilyalar kaynanamın mobilyaları ile aynıymış. berjerlerin deseni rengi bile aynı. Bunu oğrenince cok uzuldum ağladım. Ama eşimin hicbir acıklaması olması sadece beni dinliyor o kadar. resmen arkamdan iş cevirip beni salak yerine koymuşlar.

Duğun kaynanamın yaşadığı şehirde oldu. kuaforu falan gorumcemler ayarladı. En ucuz kuaforu secmişler o kadar kotu baş ve makyajım oldu ki gorenler noldu sana diyorlardı en mutlu gunum en berbat gunum oldu yani. ve kimse de sonrasında ustune alınmadı benim kuaforu yonlendirmem lazımmış vs.

Neyse duğun oldu. Takılar takıldı sonra odaya gectik takıları keseye koyup yanıma almak istiyordum ben eşim hemen abla sen al bunu salon parasını da buradan verirsin dedi. Ben de bir şey diyemedim. Sonra kaynanamın evine geldik oradan balayına gidecektik. kaynanam altınları istedi yolda bişi olurmuş diye. ben de gerek yok dedim. sonra eşimi alıp banyoda konuştular. eşimde evet mantıklı ddeyince odaya gittim altınlarımı vermeye bi baktım gorumcemler, eşim, kaynanam duğunde takılanları sayıyorlardı ben altınları verdim kaynanam seti verme kalsın yeni gelinsin dedi yok dedim. gorumcem ordan anne bırak ısrar etme istemiyorsa kalsın dedi. cok zoruma gitmişti boyle demesi.

Sonra balayına o halde gittim ben. 1 hafta sonra eşimin memleketinde duğun vardı. oraya gittik kaynanam altınlarımı o zaman verdi. tabi ben ne kadar altınım param var bilmiyordum. eşim hep tecrubesizsiz vs diyerek geciştirdi. ben de hep sustum.


Evimize geldiğimizde birgun eşimin telefonunda ablası ile yazışmalarını gordum. ablası mesajları sil eşin gormesin yazmış. bunu okuyunca işkillendim ve diğer mesajlarıda okumaya başladım. Annemin yemeklerinin berbat olduğunu falan yazmış eşim annemden o karı diye bahsetmiş. resmen dedikodu yapmışlar. o kadar zoruma gitti ki yıkıldım ben. sonra eşimle konuşunca bizim koyde oyle denir vs diyerek daha doğrusu ne diyeceğini bilemeyerek savundu kendisini bunu da sineye cektim.

hep bi bebek istiyordum belki duzelir bazı şeyler. ve bulunduğum şehirde gercekten cok yalnızdım. bir gun hamile olduğumu oğrendim cok mutlu oldum ve eşim ben istemiyordum sen yaptın vs gibi sozler sarfetti bana ben ağlayamaya başlayınca ozur falan diledi ama hicbir zaman verdiği o ilk tepkiyi unutamadım unutulmuyor cunku.

birgun dişim ağrıyordu dişciye gittim ozelde cekilmesi gerekiyordu 2 tane dişin doktor hamilelikte hicbir sakıncası yok dedi ve ben sonra duşuk yaptım bebeğimi kaybettim. hamilelikte diş cekimi olmadığını da daha sonra başka doktorlardan oğrendim. eşime de anlattım bunu. neyse aradan birkac ay gecti eşimin dişine dolgu yapılması gerekiyordu ve eşim o doktora gitti yine. ve o bebek icin sadece benim uzulduğumu anladım o gun.

şimdi cocuk istiyor eşim ama artık soğudum ben ondan. boşanma fikri var surekli aklımda. bir insan surekli annesine gore hareket eder mi her şeyi gidip annesine anlatır mı? ben bunları evlendikten sonra farkettim.
Kaynanam cok cahil bir kadın kınamak icin demiyorum ama cok ileri goruşlu biri değildir.
Bazen eşimin acaba bir akli problemi var da ondan mı acaba bu kadar cok mudahale etme ihtiyacı duyuyorlar diye duşunuyorum.