Oncelikle iyi geceler herkese. Yaklaşık 4 yıldır kapalıyım 18 yaşındayım şu an, liseye başlamama 1 ay kala arkadaşımın ben kapandım demesi uzerine ben de zaten aklımda olan kapalılığı tekrar kendimce gundeme getirip okulun ilk gunu kapandım. Bu kesinlikle cahillik, o ani gelişmeden doğan bi istekle belki yıllar sonra acılmayı bile duşunmeyecektim. Ama maalesef hevesim yuzunden kendimi yıllarca o kapalı bedene yakıştıramadım e haliyle cocuk olduğum icin de ozeniyordum diğerlerine.Ailem bir şey demedi kapanmam konusunda ne de zorladılar.
Ailem dindardır. 5 vakit namazını kılan, orucunu tutan vs. ibadetleri olan insanlar. Boyle bir kulturle buyudum din değiştirmiyorum ya da başka dine gecmiyorum. Tek memnun olmadığım nokta bilincsizce kapanmam ve bunu bir kac kere dile getirdiğimde de annem kızmıştı (Sadece anneme demiştim). Annem kuralcı dominant biri. Kendi zihniyetinden başkasını kabul etmeyen biri. Babam oyle değil, anlayışlı biri ve zorlama yapmaz asla. Yanlış anlaşılmak da istemiyorum sizler tarafından ama kısacası sizce aileme nasıl soylemeliyim? Neler demeliyim de mutsuzluğumu anlatabileyim.