Benim calıştığım yerde herkes evli, bir kişi haric herkes cocuklu. Tum arkadaşlarım evli ve cocuklu. Hatta bu akşam birtanesinin bebeğinin doğumgunune gideceğim. Arkadaşlarımı da bebeklerini de cok seviyorum ama onların yanında kendimi resmen SAP gibi hissediyorum. Herkes yuvasını kurmuş, cocuk cocuk yapmış, hayatı duzende. Benim elimde calıştığım bir işim, 6 senelik evlilik sonrası nurtopu gibi boşanmam var.
Bunları yazıyorum diye beş karış suratla olumsuz dolaşıyorum sanmayın. Gayet pozitif ve neşeliyim, ama o insanların yanında hissettiğim yalnızlık duygusuna engel olamıyorum. Kalabalık icinde yalnızlık hissediyorum yani, cunku aidiyet duygum yok.
Yazmak istedim, o kadar...