5 yaşındaki oğlum cok naif kimseyi kırmayan kurallara genel anlamda uyumlu ve kibar ve evimizin tek cocuğu...
malum gunumuz şartlarında sokak kulturu yok fakat elimden geldiğince park bahce gezmeye cıkıyoruz.
3 yıldır kreşe gidiyor ve şimdiye kadar ciddiye alabileceğim bir şikayet gelmedi.
cok fazla arkadaş canlısı olduğu icin her şeyini paylaşmaya eğimli ve muhakkak oyun sonunda oyuncaklarını geri alıyor.
buraya kadar sorun yok belkide hic sorun yok bilemiyorum fakat icim huzursuz.
dunku yaşadığımız olayı anlatayım size...
arkadaşı var ailecek goruştuğumuz parka cıktık hep birlikte
cantasına koyduğu cubuk krakerini cıkardı ilk once başladı parktaki cocuklara birer ikişer dağıtmaya , sonra yanına aldığı oyuncaklarını doktu ortaya koşturdular oynadılar filan , sonra scooterını ordaki bir arkadaşına verdi o surdu eğlendi filan cocuğun elindeki cipsten birtane almak istedi vermedi ''o zaman scooterımı geri ver'' demiş cocukta oğlumun elini cimcirmiş cığlık cığlığa ağladı gittim yanına ''bana cips vermedi bende ona scooterımı vermeyeceğim '' diye ağladı bende paylaşmak zorunda değilsin gel annecim dedim sakinleştirdim
diğer arkadaşına verdi scooterı 1 saat boyunca arkasından koşturdu ''birlikte super kahramancılık oynayalım '' diye..
birazdan az sonra derken eve gitme zamanımız geldi ve oğlum kalbi kırık ve uzulmuş bir şekilde eve geldi.
kendini savunmasını hayat mı oğretecek ben nasıl destekleyebilirim
'' o senin istediğini yapmıyorsa sende oyuncağını paylaşma demek ne derece doğru''
o arkadaş cevresinden uzaklaştırsam diyorum yanlış mı duşunuyorum
ufacıcık cocuklar nasılda kendi isteklerini yaptırıyorlar biz cok mu kuralcı buyuttuk
kendisini savunmasını , milletin gonlunu yapmaktan vazgecmesini oğretebilirmiyim yoksa fıtratı mı bu şekilde
buna benzer bir olayı daha oncede yaşamıştık
yorumlarınız benim icin cok değerli...
sevgiyle kalın ...