canakkalede kurtuluş savaşıyla ilgili yapmış olduğum bi araştırma sırasında insanın tuylerini urberten ağlatan hikayelerden sadece biridir bu anlatacağım....

kurtuluş savaşı sırasında nobet bekleyen mehmetciğin ortalığın durgun oldugu bi zamanda banyo yapması gerekiyormuş fakat nobet yerini bırakıpta gidemiyomuş... Derken gecenin bi vakti karşıdan birinin geldiğini gormuş ve silahı gelen şahsa dogrultup kim oldugunu sormuş...Gelen yaşlı bi kadınmış...mehmetcikle konuşmaya başlayan kadın mehmetciğe 'sen yorulmuşsundur oğul git bi banyo yapta gel ' der mehmetcikte bunun uzerine "vatanı kim bekleyecek ana " der kadın mehmetciye" sen banyo yapıp gelinceye kadar ben vatanı beklerim oğul gozun arkada kalmasın" der bunu uzerine mehmetcik koşar adımlarla banyo yapmaya gider... o sırada nobet yerlerini teftişe cıkan komutan askerin yerinde olmadıgını farkeder. yavaşca askerin nobet tuttugu yere doğru gider... o sırada askerin tufeğinin havada olduğunu fakat etrafta kimsenin olmadığını gorur.silahı almaya calışır fakat başaramaz... en sonunda kılıfından cıkardığı tabancasıyla tufege iki el ateş eder.derken tufek yere duşer. komutan orada nobet tutan askerin bulunmasını ister.askeri aramaya cıkan askerlerden biri gordugu manzaraya inanamaz.nobetci asker kalbinin ustune aldığı iki kurşun yarasıyla olduğu yerde uzanmaktadır...

goruyorsunuz ya bu vatanın hala bekleyen bekcileri var ustelik biz bunu hayattayken bile yapamıoken....

yorumlar size ait arkadaşlar ben bana anlatılanı aynen olduğu gbi size aktardım...