merhaba arkadaşlar uzun zamandır acık acık konuşmak isteyipte kimseye bu kadar derin anlatabileceğimi gormediğimden buraya yazmak istedim. benimde bir derdim var az cok tecrubelerinizle yardımcı olabilirsiniz belki banada. yaklaşık 4 yıldır evliyim. evliliğimiz dışardan gorulduğunde herkesin imrendiği hayran kaldığı bir evlilik. yiyip icip gezdiğimiz tam anlamıyla hayatı dolu dolu yaşadığımız bir evlilik. ama gel gor ki evin icinde surekli sizinkiler bizimkiler kelimesinin barındığı ilk gunden beri. olay tam olarak şoyle başlıyor eşimin babası olmadığından eşim tum calıştığını eve veriyor hic bir birikimi olmayan biriydi. duğunden once ufak tefek tartışmalar olsada 3 senelik bir kredi cekip evliliği tum herşeyiyle bizde bir maneviyatla evlendik. balayından donduğum hafta işyerinden ayrılmayı duşunup başka bi yerle 3 kere goruştuğum den olur duşuncesiyle onay gelmeden işi bıraktım diğer tarafta olmadığından 4 ay işssiz kaldım. bu surecte tum kredi masrafımı babam odedi. erkek tarafından acmısınız tokmusunuz diyee hic bir kelime duymadım. ve surekli kayınvalidem ve gorumcem tarafından kıskanıldım. bu yuzden hic bir zaman tavırlarını samimi bulmadım. yuzume gulduler arkamdan eşime hep eleştirildim. ben 27 gorumcem 19 yaşlarındaydı anlamaya arkadaş olmaya calıştım sa da hicbir fayda vermedi. ama bu surec icerisinde eşimle hep gerilmeler yaşadık bu surecte eşimin de sucları var tabiki. bir gun gorumcem icin tartıştık ve bana el kaldırdı vurmadı belki ama gerekte yoktu bana yetmişti. o gun gorumcemden nefret ettim. sonra gel zaman git zaman benden gizli ailesine ozellikle abisine paralar veriyomuş ben ayakta uyutuluyorum tabi burda. sonra onların surekli kullanma cabalarını eşim gorup yıkılsada cok bir cozum olmuyor. eşim şuan abisiyle ve kız kardeşiyle goruşmuyor olanları sonunda farkedip bana hak verdi. bende kendilerini hic affetmeyi duşunmuyorum. annesi her ne kadar ayrım yapsa da evlatları arasında eşimi surekli yerip diğerlerini tutsada arkamdan konuşsada eşime annesine kotulemekten cok iyiledim bak baban yok annenlede arayı acma uzulursun gibi konuşmalarla. ve bu sırada kayın validem her kızdığında ben yaptırıyormuşum gibi her seferinde git karınla yaşa dedi. şuan eşim işsiz iş arıyor belki bundan psikolojisi iyice bozuk ama beni her gun kırmaya başladı. dunde yine kavga ettik ve annemler ablamlar bana misafirliğe gelecekti. en son bana babanın evine don dedi. bende gitmek istersen yol orda ben niye gidiyorum dedim. ayrılalım ben artık seni cekemiyorum boşanmak yuzunu gormek istemiyorum dedi. ben tabi bu arada ağladım icten ice yediremedim kendime. sonra kapı caldı annemler geldi bizimki hic bişey yokmuş gibi davrandı. ama bende surat duşuktu hepsi ağladınmı diye sordu bende yok uykusuzum masabaşı pc başında calıştığımdan onu sorun gosterdim. ben ne yapıcam sevmediğini duşunmuyorum ama artık sizinkiler bizimkiler kelimesinden cok sıkıldım