Oncelikle herkese merhaba,

Dertleşmek icin yazmak istiyorum buraya.. 7 aylık evliyim. Eşimle sosyal medya uzerinden tanıştık daha doğrusu memleketimiz koyumuz aynı aileler tanışıyor 30-40 yıldır gibi bişey. Ama biz ilk kez sosyal medyadan tanışmaya goruşmeye başladık. Okulumun son aylarıydı zor ve uzun bi ilişkiden cıkmıştım huzursuz 2-3 yıldan sonra eşimin guler yuzu temiz kalbi sohbeti beni heycanlandırması hoşuma gitmişti 2-3 ay goruştuk daha sonra ciddi adımlar atmak istedi annem karşı cıktı eğitim farkı aile farkı yuzunden babam ve abim yanımda oldu onlara sırtımı dayayıp annemi ikna edebildik. Annemin istememe sebeplerinden bir tanesi eşimin ailesini maddi olarak birlik olmasıydı yani dedesi 2 amcası ve babası maddi anlamda beraberler aile binasında yaşıyolar diye buyuk amcası yonetiyor para onun elinde ve herkesi o yonetiyor. Benim aile yapım ise bundan cok farklı babam 19 yaşından beri kendi calışıyor cekirdek aile olarak yaşayıp geciniyorduk. Cok rahat buyudum 18 yaşımdan beri arabam altımda okula gidip arkadaşlarımla gezip duruyordum annem haric hic kimseye ne hesap veriyordum ne de izin alıyordum. Annem bunları bildiği icin asla istemedi evliliğimi. 24 yaşıma kadar ne istediysem oldu annem ve babam sayesinde sanırım şuan evlilikte bu kadar zorlanmamın sebebi de bu. Eşimin amcası yani butun sulaleyi yoneten adam inanılmaz cimri. Ve benim bu yaşıma kadar annemle babamdan gormediğim tek şey cimrilikti. Eşimle evlenmeden once bunların hepsini konuştuk hep aksini iddaa etti oyle oyle derken evlendik. Eşimin istegi uzerine o aile binasının giriş katına 55 m2 evine yerleştim. Sırf o mutlu olsun diye kalabalığı seviyordum bekarken mutlu olurum sandım ama o kadar mutsuzum ki hayatım alt ust oldu mimarlık fakultesinden yeni mezunum iş bulamıyorum arabam yok artık maddi olarak onceden yaşadığım hayatın 1/10 nunu bile yaşamıyorum bunlar yetmezmiş gibi bir de o binada eşimin amcasının eşi onun boşanıp gelmiş kızıyla her dk yanyanayız cok kalitesiz ve gorgusuzler maddi durumları cok iyi ama cimriliklerinden dolayı hic bir şey gormemiş yaşayamamışlar ceyizimle getirdiğim cantalarımdan coraplarıma kadar her şeyin icine duşuyorlar midem bulanıyor bu durumdan. Annemle evim arası 500 m surekli oraya kacıp duruyorum. Butun mutsuzluğumu eşimden cıkartıyorum o yuzden evliliği anlayamıyoruz. Evlilik dediğimiz şey cimri amcası yengesi ve onların kızlarıyla geciyor. Herkes kayınvalidesiyle sorun yaşar ama benim kayınvalidemle sorunum yok onunla tek sorunum eltisine tapıyor ve korkuyor olması. Kayınpederim o kadar ahlaklı o kadar duşunceli bir adam ki ağzımın icine bakıyor ne istiyim diye ama işte kayınpederimin abisinin varlığı herşey benim havasında olması herşeye karışmaya calışması beni cok yoruyor bu yuzden sucsuz eşimi de kayınvalidemi de kayınpederimi de cok uzuyorum. Yaşadığım ailenin yaşantımın aksine cok farklı bi yaşamın icine duştum. Yaptıgımız her şeyin icine duşuyorlar tatile gitmemizin kıyafet almamızın eve aldıgımız halıya kadar midem kaldırmıyor artık. Eşim ve kayınpederim evim kucuk olduğu icin cocugum olduğu zaman taşınıcagımızı soylediler bende iş aradığım halde evliliğe alışamadığım halde cocuk yapmak zorunda kaldım gibi bişey kendimi bu yuzden cok suclu hissediyorum surekli korkuyorum bebeğe bişey olur mu sırf bu insanlardan uzaklaşmak eşimle ve sadece ailesiyle muhattap olabilmek icin cocuk yaptım. Sanırım 4 haftalık falan ama değerlerin duşuk diyor doktor o da kesin değil yani. Cocugum olursa eğerse uzun bi sure işe giremiycem arabamı alamıycam eski yaşantıma kavusamıycam ama cocugum olursa da eşimin amcası onun eşi ve geri kalan sulalesiyle aynı yerden yaşamaktan kurtulucam. Bekarken cok mutlu ve hic bir şeyi takmayan bi tiptim. Şuan ise gulduğum tek bir gun yok her gun aglıyorum. Dairem giriş katta karşı dairemde eşimin cok yaşlı babannesiyle dedesi yaşıyor. Kuafore bile giderken 100 kişiye hesap veriyorum. Sırf bana bişey sormasınlar diye evlendiğim gunden beri universiteden tek bir arkadaşımla goruşmedim yaptıgım tek şey anneme gitmek. Eşimle aram acılıcak diye de korkuyorum cunku surekli amcasını yengesini şikayet ediyorum hic bir şey diyemiyor cunku o da biliyor bana nişanlılıgımız boyunca sulalesini daha farklı tanıtmaya calıştı ama evliligimin 1. Ayında herşeyi gormeye başladım annemi dinlemediğim icin cok pişmanım eşimi sevmeme rağmen bu etkenler yuzunden yaşam sevincim kalmadı. Eşimin eğitimi yok hep amcasının emri altında cimri bi ailede buyumuş olmasına rağmen babamı ve yaşantımızı cocuklugundan beri bildiği icin bana elinden kadar yardımcı olmaya calışıyor. Kafam oyle karışık ki o kadar yorgunum ki herkes evliliğinde kayınvalide eşiyle sorun yaşıyor ama ben amcaısyla yengesiyle ve surekli para ve cimrilik olan bir evin ortasına duştum. Belki benim gibi şeyler yaşamış olan birileriyle konuşabilirim akıl alabilirim diye utanarak yazıyorum bunları.. iş arıyor olmam evliliğe alışamam hamile olmam hepsini birbirine kattım hic bir yerden tutamıyorum yaptıklarımı..