Ağzının duşman dediğine yureğin acırdı
Sorardı aklın neden diye
Olumun vekaletiydi taşıdığın
Senin de vicdanın vardı be asker

Taşıdığın tufek ağır gelirdi omuzlarına
Kurşunları kendinden ağırdı tufeğinin
Vurduğunun da yureği vardı
Vurduğunun da bekleyeni vardı be asker

Bir kendine acısan bir duşmanına acırdın
Tek fark safındı belki de
Aradaki cizgiydi seni ondan ayıran
O da başkalarının cizgisiydi be asker

Hic istemezdin oldurmeyi
Zaten karıncayı bile incitemezdin
Ama karsı karsıya geldiğinde mecburdun
Duşmanını oldurmeye, kurşundan değildin be asker

Seninki de candı be asker
Taşıdığın yurekti
Sevdiğin vardı sevenin vardı
Senin de bekleyenin vardı be asker.