Bu nasıl duygu ki, butun duygulardan gur,
Arınmış benliğim, yer cekiminden ozgur!
Uhrevi ezgiler icinde eriyorum;
Bir tuy gibi hafif, kendimden geciyorum.
Bir huşu mudur bu? Huşunun da otesi;
Yukseliyor ruhumda sessizliğin sesi.
Bir şahlanış mı, bir huzun mu, tanımı zor,
Donan gozyaşlarım yureğime akıyor.
Burası Conkbayır, Anafarta, Sulva mı?
Şura Kabatepe, Arıburnu Tuzla mı?
Vatan tanımının yapıldığı yerleri,
Galip ve mağlupların şanlı askerleri;
Zafer ve yenilgiye destan sunuyorlar,
Şimdi birbiriyle barışık uyuyorlar.
Bu ruya değil ki sığmasın bir tabire,
Duşundum; boşu boşuna Anıtkabir’e,
Toprak taşımışlar yurdun dort bir yanından,
Bir parca bulunsun diye can ve kanından!
Gordum, inandım ve kokladım doyasıya,
Vatan niyetiyle yuce Kurtarıcı’ya.
Oysa yeterdi buradan bir avuc toprak;
Atamız’a olsun diye ebedi yatak!
Şehitler ciceğe durmuş Gelibolu’da;
Burcu burcu kokar butun Anadolu’da.


Ahmet Ozdemir