Kızlar mevzuyu kısaca ozet geceyim. İlk isteme gununden tutunda bu gune kadar esimin ailesi beni sevmiyor. 3 yıl gecti. Ve bende icimde onlara karsı muthiş ofke nefret var. Haksız yere degildi. Kendimce haklı sebeplerim vardı. Alelade zaten yaptıkları kotulukler. Sadece eşim gormuyor gormezde. Akrabalarının hic biri tarafından sevilmiyolar.kayınpederin bir suru kardesi var ama hic biri sevmiyo.kimse gelmez kimse gitmez bunlara.kultur olarak cok farklıyız.ben onların memleketine geldikce orda kaldıkca hayattan soguyorum. Olum gibi bana. Kp herkese karsı kotu bi insan herkese eziyet ediyo ama istiyo ki herkes yalaka gibi peşimden dolansın.bana yaptıkları bir suru kotuluk var ama esim bi gğn olsun demezki haklısın. Yada uzulme karıcım bpsver. Bi kez olsun toz kondurmaz.. Kv ilede aramız iyi degil. Kavga etmiyorum ses cıkaramıyorum ama cıkaracak olsam binlerce konı var.tabi arkamda destekcim yada bni anlayanım yok. Hep bi erkek tarafıyız erkegin tarafı daha onemli oraya yakın oturmalıyız vs vs gibi konular var. Esimde tamamen bu mantıkta. Sanki kendi anne babası pırlanta benimkiler teneke. Yoruldum.calısan bi insanım paramda var.muhtac oldugum hic bi şey yok. Ama ben sanki kolesiyim gibi her dediğine tamam diyecem. Onın annesine babasına annecim babacım desem peşlerinden ayrılmasam yagcılık yapsam eşimle istersem kus olayım bi şey demez
Tek derdi anne babası kendi ailesi. Bosanıp kurtulmak istiyorum bunlardan. 2 yıllık evlilik hayatımda her gelişimde olay oldu.aile olarak hic begenmıyorum.esimle severek evlendik ama cok pişmanım.her kavgada lanet ediyoruz ikimizde.evlendiğimize cok pişmanız. Hic deger gormuyorum ve bu bnm cok zoruma gidiyor dayanamıyorum buna. Bosanıyım diyorum ama sabrette diyorum. Milletin diline dusme diyorum. Ne yapacam Allahımm bilmiyorum . bi akıl verin kızlar.