Oyle zor bir donemdeyim ki ; evliliğimi sorguluyorum ve bir karar almak istyorum fikirleriniz benim icin cok ama cok onemli değerli fikirlerinizi nolur esirgemeyin.
Kızlar yaklaşık 1.5 sene once 4 yıllık bir flort doneminden sonra evlendim. Eşimin babası annesini aldatmış ve boşanma mal paylaşım davaları yaklaşık 10 yıl kadar surmuş; bu surecte eşim liseden meslek hayatına atılana kadar her davada mahkemelerde ailesini savunmuş ama sonucta evlerinden cıkarılmış biri. Yani yıllarca psikolojisi malesef yıpranmış ve yaşadıkları zorluklar nedeniyle annesi ve ablasına aşırı duşkun biri. Buna bende hak veriyor ve de hoşgorulu yaklaşıyordum bu konu bana hicbir zaman zorluk cıkaracak gibi gelmemişti.
Evlendik annesi yeni evine yerleşecekti ev tamamlanmadığı icin bir muddet annesiyle yaşamayı kabul etme gafletinde bulundum. Tamamen iyi niyetli yaklaştım ama ben dort yıl boyunca cıktığum adamı zerre tanımadığımı nişanlılık doneminde de annesini ablasını hic tanımadığımı farkettim. Ablası evlendikten sonra 7 ay kocasının yanına sırf annesini yalnız bırakmamak icin gitmemiş bir insan ben eşim oyle olmaz demiştim. Neyse..
Biz annesine yerleştik annesi surekli ağlıyor yok yere.. eşim surekli annesine anne bak yalnız değilsin vs telkinlerde bulunuyor eşim surekli yanımda annesini opuyor surekli annesine kul kole oluyor sarılıyor sabah kalkıyor annesini benden once opuyor akşam yatmadan once annesine gidip onu opup oyle uyuyor bana zerre bu yuzlerini nişanlıyken gostermediler.. annesi surekli duygusal olarak bence şiddet uyguluyor surekli yalnız kaldığını (aynı evde yaşıyorduk) ima ediyor ağlıyor sıkıldım diyor vs vs.. neyse biz ev aldık eve gectik annesinin evi bitmediğinden bizimle geldi bir muddet yaşama surem oldu 4 ay. Annesi eşim ve ben zerre cicim ayı yaşayamadan yeni evimde sıfır eşyalarımla birlikte yaşamaya başladık. Ben bu arada surekli eşime artık yalnız kalmamız gerektiğini evliliğin boyle bişey olmadığını anlatmaya calışıyorum ama surekli ya sinir krizi geciriyor yada cok şiddetli kavgalar ediyor bir sonuc alamıyordum. Eşim Kayınvalideme işten gelirken arar bişeye ihtiyac var mı diye sorar sanki ben yanlarına taşınmışımda evlenmemiş gibi bir ruh halindelerdi. Annesi yeni evine taşınmadan once kızını evime misaifr olarak yatılı cağırdı bana sorulmadı. İşten geliyorum kızı kapıyı bana acıyor bana biz geldik deme zahmetine katlanmadan gelmiş yerleşmişler. Bu arada eşim tarafından bunca değersizleştirilmeye duygusal nispetlere artık katlanamadığımdan ilk gun onları ağırladım ve baba evine dondum onlar bende kalmaya devam ettiler sonra kayınvalide evine gecti evimi damımı ayırmam ancak bu şekilde gercekleşti.
1 ay baba evinde kaldım eşim bu surede benden habersiz meslek değiştirmek icin ankaraya gitti bana zerre sormadan ve sırf annesi ve ablasıyla bu kadar haşır neşir olmak istemediğim icin gitmeden once allah kahretsin boyle evliliği dedi ve mulakatlara gitti ben baba evindeyken ankara donuşu beni almaya geldi ve affedemediğimden donmedim.1 ay sonra geldi ozur diledi herşeyin farkındayım dedi ve dondum..
Ama bu seferde başka sorunlar başladı. Annesi surekli evinin soğuk olduğundan evinde korktuğundan evine kertenkele girdiğinden başka gelinleri ovduğunden biz biyere gezmeye gitsek sıkıldığından oğlunu yanımda surekli optuğunden misafirliğe cağırdığımda eşim zorla bizde yatırdığından arkamda sayısızca plan yapıp hep birlikte beni zorla istanbula goturmeye calıştıklarından dolayı ben boyle bir hayat yaşamak istemediğime karar verdim ve kayınvalidemin cağırdığı duğune gitmeme gafletinde bulundum eşim tarafından evden kovuldum gece uce kadar dışarda kaldım. Gorumcem kocasının yanında 20 gun anasının yanında 1 ay kalır zerre kendi kayınvalidesine ziyarete gitmez surekli bu şehre gelir devamlı yemekli ağırlamak zorunda kalırım zerre kabul etmedim eşim sinir krizi gecirdi cantamı doğradı klozeti kırdı beni sindirmeye calıştı vs.. yaşadığım tam bir rezalet tam bir psikolojik şiddet. Bu arada planı cocuk yapmak istemiyoruz bu arada ama hani yaptıkya adı zeynep olacakmış annesi bakacakmış benim annem bakmayacakmış ben anneme yakın tain isteyemezmişim onun annesine yakın isticekmişim (tek amacı annesi beni beraber yaşatmak surekli bir arada durmak ayrılamadılar birbirlerinden surekli gorumcede gelecek ben surekli hizmet peşinde olacam anca yaranırım) ben artık dayanamadım ve en son ki sinir krizinde babamı cağırdım evin tum halini gordu ve ben boşanma davası actım adam geldi ağladı ağladı ağladı ozur diledi pişmanlıklar beni ikna etti ama ben hicbirşekilde kayınvalideme gitmedim 4 ay boyunca gorumcemlede goruşmedim o da benim ailemle goruşmedi. Kızlar ben yaşadıklarımı unutamadığımı farkettim. Ortada hicbir sorun yokken kayınvalidemi aradım ve terbiyemi bozmadan actım ağzımı yumdum gozumu hakkımı helal etmiyorum dedim ve baba evine dondum.. şimdi boşanma davası acmasını bekliyorum ama acmıyor.. onumu goremiyorum sizce yaşadıklarım cok kotu değil mi neler soylersiniz bu evlilikle ilgili? Ben boşanmayı duşunuyorum ama nasıl olacak hayatım hic ama hic bilmiyorum.. desteğinize ihtiyacım var..