Arkadaşalr direk konuya giriyorum. Bilen bilir hic gecinemediğim bir kardeşim var. Onun yuzunden evden ayrılmaya karar verdim, iş bulduğum anda taşınacağım. Fakat şu anda aynı evde yaşamaya mecburum, kendisi ile hic muhatap olmam, konuşmam, oyle gerekiyor, kimse sormasın.

Her akşam eve arkadaşını cağırıyor, odası kucuk olduğundan salonda veya balkonda oturyorlar. Ailem şehir dışına cıktı, ikimiz kaldık, iş arıyoruz diye. Bizim ailede eve her gun ne misafir ne konu komşu cağırılır. Babam cıkar dışarıda goruşur, annem desen cok nadir. Diğer kardeşlerim de aynı şekilde, cıkar dışarıda goruşurler arkadaşları ile. Bize gore ev insanın rahat ettiği yerdir.

Nihayetinde bu arkadaşı ile 11, 12'lere kadar balkonda, oturma odasında. Bir gelir, iki gelir neyse. Her gun birileri evde. Akşamları bunlar yuzunden balkona cıkamıyorum, malum havalar, gunduz desen oturma odasındalar. Evde iki gunde bir yabancı biri ile karşılaşıyorum. Ciddi bunaldım, rahatsız oluyorum artık.