Merhaba arkadaşlar, konuyu sadece dertleşmek icin acıyorum. 5 yıllık evliyim ve gercekten mutsuzum. Eşimle cok farklı karakterlerimiz var ve anlaşamıyoruz. Eşim ozunde iyi bir insandır ama hayattan beklentilerimiz cok farklı. İkimiz de mutlu değiliz. Cocuk olmadan once bir şekilde idare ediyorduk ama cocuk olduktan sonra her şey daha da cıkmaza girdi. Cocuğun tum sorumluluğu bana ait, eşim de oyle arada eve uğruyor gibi bir hali var. Cok yoğun bir işi var, nobet tutuyor. Nobetlerden geri kalan zamanını da arkadaşlarıyla geciriyor. Canı isterse de oğlum ve benimle ilgileniyor. Maddi olarak evle ilgilenir, oğlumun her şeyini karşılar, ben de ne istersem alır. Ama manevi olarak birbirimizi tuketiyoruz. Bazen boşanmak istiyorum ama emin olup oyle adım atmak istiyorum. Oncelikle beni en cok oğlum duşunduruyor. Acaba biraz daha babasıyla beraber yaşasam da baba kavramı daha mı iyi otursa beyninde. Daha 2 yaşında ama babasına cok duşkun. Ona haksızlık mı olur ? İkincisi maddiyat. Şu anda oğluma ne isterse alabilirim acaba oğlumu bu hayattan mahrum mu bırakacağım ? ( ben de calışıyorum ama eşim kadar maaşım yok ) Ucuncusu ailemden desteğim yok, tam tersi kostek olurlar. Onlara muhtac olmak istemiyorum.
Ne dersiniz uc maymunu oğlum hatrına oynayayım mı, yoksa ayrılmak icin bir adım atayım mı ? Bunu da tek başıma nasıl yapacağım bilmiyorum. Sizce abartıyor muyum ? Mesajlarınız icin teşekkur ederim, fikirleriniz benim icin cok onemli.