Genelde derdimi tam anlatabilen,icimi dokebilen biri olmadım hic.
Keşke uzun uzun anlatıp,ağlayıp rahatlayabilsem bende diğer insanlar gibi.
Ama işte hep boğazımda bir duğum...
Değişik,kotu cok kotu bir iftiraya uğradım.
Hani oyle uzaktan biri de değil.
İlgilendiğim,cok yardımcı olduğum 6 ay sırtımda taşıdım desem tam ifade etmiş olurum.
Pek umrumda olmazdı hani ama,
Ekmek kapımı etkiliyor/etkileyecek.
Oyle bişeyler.
Henuz tam belli değil ama etkileyecek gibi duruyor.
Bunu yapan bir kadın.
Evladı olan benim gibi bir kadın işte.
Oysa ben ona nasıl destek vermiştim.
Nasıl aptal yerine konmuşum.
Kimseye anlatamıyorum.
Boğazımda duğumle geziyorum.
Yemek yerken,su icerken surekli gozumden suzulen yaşlar.
Yazarsam rahatlar mıyım acaba? Dedim.
İftiraya uğramak kotu,yalan olduğunu,kendini ifade edememek cok daha kotu..
Ne dersiniz hanımlar gercekler ortaya cıkar mı?
Yoksa yapanın yanına kÂr mı kalır?
Teşekkur ederim okuyan herkese.
İyi dileklerinizi esirgemeyin olur mu
Şuan en cok buna ihtiyacım var..