sen mustafa kemalsin sen mustafa kemalsin şiiri
Sen Biraz Mustafa Kemal'sin Oğretmenim



Okula geldiğim ilk gunumde,
Sen uzanıp okşamıştın saclarımı.
İlk kez senden dinlemiştim,
“Dağ Başını Duman Almış” marşını.
Bana her şeyi oreten sensin oğretmenim,
Sen, biraz Mustafa Kemal’sin oğretmenim.

Nerede bir baca tutuyorsa başı dumanlı,
Nerede bir bayrak varsa coşkun ve dalgalı,
Sen oradasın.
Bazen en uzağındasın koylerin,
Yolların en gelinmezinde.
Ellerinde yureğin gibi ak tebeşirlerle,
Bir kara tahta başındasın.
Guzel duşlerde hep sen varsın oğretmenim,
Sen, biraz Mustafa Kemal’sin...

Bir bayram yerinde,
Bayraklar geciyor onumuzden.
Cocuklar geciyor dizi- dizi,
En guzeli geciyor ciceklerin,
Oğrencilerin geciyor oğretmenim...
Bu bahce senin, bunlar senin eserin.
Yine en başta Ataturk’um,
Arkasında sen varsın.
Sen, biraz Mustafa Kemal’sin oğretmenim,
Sen, biraz Mustafa Kemal’sin...

Her şey seninle anlamlı,
Seninle oylesine guzel ki…
Yarınlar senin avuclarında,
Senin ellerinde şekil bulacak.
Yarınlar guzel olacak oğretmenim,
Yarınlar cok, cok guzel olacak.
Uzat kardeşlik bahcesinden ellerini,
Sevgi cicekliği olsun tum yer yuzu.
Sarsın gonulleri barış tutkusu,
Yureklerde iyilik pınarları cağlasın.
Sen, biraz Mustafa Kemal’ sin oğretmenim,
Sen, biraz Mustafa Kemal’sin...

Yuru onderinin aydınlık izinde,
Tuttuğun meşalen sonmesin.
Bilgisizliğin ustune, geriliğin ustune,
Durma yuru,
Karanlıklar ağarsın.
Sen benim,
Anamdan sonra,
Elini optuğum ilk insansın.
Sen, biraz Mustafa Kemal’sin oğretmenim,
Sen, biraz Mustafa Kemal’sin...