Bunu yazarken bile utaniyorum ama sorun ailem
Ozellikle annem,bilerek yapmiyor biliyorum ama cok bariz torun ayiriyor.bunca sene kizim hissetmesin diye cok uğraştım ama buyudu artik neyin ne olduğunu goruyor ve cok uzuluyor.(12yaşında )bu akşam onu gizli gizli ağlarken yakaladim once soylemedi ben ısrar edince soyledi.Annanemlerden gidelim artik burayi sevmiyorum burda kendimi değersiz hissediyorum diye(ben baska bir sehirde yasiyorum tatil icin annemin yanina geldik)yasit bir kuzeni var ablamin cocugu ,ablam annemle ayni sehirde .yillardir bariz sekilde yeğenimi ayri tutar ,belki hakli hep yaninda annem buyuttu onu ama belli etmese bu kadar banada cok dokunuyor bu durum.Hep kortum kizimin farketmesinden .Annanesinden sogumasini istemiyorum ama bugun onun gozyaslari icinde anne biz onlardan cok farkliyiz siyahla beyaz gibiyiz.Sevmiyorum burayi ne olur gidelim deyisi kulaklarimdan gitmiyor.Annanem neden kuzenimi daha cok seviyor neden beni sevmiyor deyince ne diyecegimi bilemedim yutkundum once sonra olur mu kizim annanen senide cok seviyor dedim inanmasamda!
Biz iki kardesiz ben kendimi bildim bileli hep itildim kakildim ailem tarafindan esim en buyuk şansim Rabbim karsima cikardi onu cok sukur.Ben onda ve ailesinde gordum insanligi ,daha onceleri ne kadar yok sayildigi mi degersizlestirildigimi evlenince anladim.Genc kizlik yillari mi hatirlamak bile istemiyorum.bana yaşattiklarini simdi kizimada yaşatiyorlar.Annemdir uzerimde hakki coktur diye yillardir her firsatta yanindayim her tatili yaninda geciriyorum ama artik dayanamiyorum soz konusu evladim onun uzulmesini hic istemiyorum.
Daha anlatmadigim neler var evde dogmasam uveymiyim diycem o derece
Kusura bakmayin cok uzatyim icim cok dolu.
Simdi ben ne yapmaliyim herseyi silip bir daha bu sehre gelmek istemiyorum.dery sahibi oldum annem ayri ablam ayri dert bakiyorum insanlara hic bizim gibi degiller.ben alttan aldikca uzerime geliyor ikiside.
Kizim aglayarak uyudu icini ceke ceke ve bu ilk degil ne yapmaliyim bir akil verin bana
