Acayip moralim bozuk. Cok kırıldım cevremdeki insanlara. Cuma gunu benim doğum gunumdu. Ama bir allahın kulu , cevremdekiler doğru durust kutlamadı. Onemsizmişim gibi hissettirdiler hic birşey yapmadılar kendi pastamı bile kendim aldım, ben boyle şeyleri onemsiyorum. Kimisi doğum gunu kutlamaktan hoşlanmaz ama ben seviyorum.

Sınıftaki arkadaşlarımdan bir kutlama bekledim. Ki hep sınıfca herkesin doğum gununu kutlarız genelde. Bana gelince birşey yok. Diğer tum arkadaşlarımın da doğum gunlerini kacırmam hep ufak jestler yaparım. Bunları karşılık beklediğim icin yapmıyorum yanlış anlaşılmasın. Değer verdiğim sevdiğim insanların ozel gunlerinde onları daha da sevindirmek isterim.

Ama nedense iş bana gelince herkes ortadan kayboluyor. Duşunuyorum insan ilişkilerime de dikkat eden biriyim. Kimseye kotu soz soylemem kalplerini kırmamaya ozen gosteririm. Yani kotu bir insan olduğumu da duşunmuyorum. Kuzenlerim bile kutlamadı doğum gunumu.

18 yaşındayım. Neden diye soruyorum kendime. Kotu bir insan mıyım? Neden kimse değer vermiyor bana . Anlamıyorum. Bu durum beni gercekten cok uzuyor. Cevremdeki herkes bir golgeden ibaret. Cuma gunu gercekten cok mutsuzdum. Yataktan hic cıkmadım. En son akşam pasta aldım babam ve kardeşimle kutladık. Oyle yapmacık ve sıradan bir gundu ki. Halbuki onların doğum gunu olduğu zaman mutlu olmaları icin ve benim icin değerli olduklarını bilmeleri icin sabahtan akşama tum guzellikleri yapıyorum.