(Kusura bakmayin konu uzun oldu ama ancak bu kadar kisaltabildim)
Merhaba hanımlar, 2 sene once burda kiz kardeşimle ilgili bir konu acmıştım(hamile halimle ve cocuğumla babamin evinden beni boş bir mesele yuzunden bağira cagira kovmuştu).

Bu olayın oncesinde ve sonrasında yaptığı gereksiz ve iğneleyici buyurmalari oldu, gizlimi araştırip aileme soylemek icin tetikdeydi.(onun kadar rahat bir hayatim olmadi ama nedense bana yapti işte).
Bunlari hic yuzune vurmadim. Onun gecimsizliğinden saşkına donup duğunumden once, hamile iken, hamile ve cocuklu iken, hatta 2 cocuklu iken bile aglamişlıgım vardır.
Hicbiseyine yıllardır hanfendinin zaten karışmıyorum, fikir beyan etme ona saldiri gibi geliyor.

Ama o bana heryerde, insanların icinde akil vermekten kendince sakalasip aslinda asagilamaktan vazgecmiyor.
2 gun once beraber benim arkadasimdan donerken yine bana mudahale etti bende nolursun dur artik dedim. O sesini yukselttikce ben ilimli ve makul davrandim.
Bak arkadaşımla bile konusamadim bana sira vermedigin gibi her konuya atliyosun, benim anneligimi sorguluyosun bir nefes aldirtmiyorsun dedim. Yuz defa arabada sunu bunu yap diyorsun dikkatimi dagitiyosun tas olsa catlar dedim.

Eve gidene kadar tartisti benimle sonrasinda evde annemle kavga etmis. Bana msj atti senin yuzunden annemle kavga ettim ayrica hayatinda gozum yok. Dedim ki bu nerden cikti? Senin bana o kadar hatan varki hic seneler gecse bile yuzune vurmazken sen istiyorsunki ben istedimi soylim sen kabul etmek zorundasin. Bak arkadaslarimiz bile fark ediyor bu ne boyle herseyine mudahale ediyor ablalik tasliyor diyorlar.kendini frenle dedim.hayatimda hicbi zaman gozun var diye dusunmedim.
Neyse, arkadasimlada konusmis, kizcagiz buna "yanlis anlama ama ablalik yapiyosun otur kalk gel git diyosun bu iyi degil sen tam tersi yardimci olman gerekirken birbirinize yakinken o her isini kendi yaptigi halde sen begenmiyosun.keşke ben ablama yakin olsam destek olurduk birbirimize" demis.
Benim saf kardesimde her ozelimizi anlatmis, ben bilerek yardim etmiyorum filan hak etmiyor diye. Oglum 3 bucuk yasinda ben 3 bucuk senedir hak etmemisim herhalde diye dusundum. Arkadasim bana ekran kayitlarini yollamak istemedi bosver sacmalamis biraz dedi.

Kardesim 29 yasinda ve bekar bu arada. Kendini itici yaparak kendi cevresinde kimseyide bu gidisle birakmicak. Arkadaslarima karsida mahcup oluyorum, ezik coluklu cocuklu kadin modeline sanki donmusum haberim yok.
Cevrem ise bana her zaman, ne kadar anlayisli ve kibar birisi oldugumu, cocuklarima gordukleri kadar guzel ilgilendimi her isimi kendim basarmami takdir ederler.
Sizin yuzunuzden depresyondayim cumlesini agzina sakiz yapti. Senin kotuluklerine be 100x girmis cikmistim depresyondan dedim, herkesin hayati kendi elinde baskalarinda suc bulmaktan vazgec, emek harca doktora git, mesgul ol dua et ama bana saldirma dedim.

Hani klasik hikaye, siz dogum yaparsiniz, cocugunuzu buyutursunuz,bazi gunler anne veya ablaniz/kardesiniz gelir size destek olur en kotu ihtimal 1 saat cocugunuza bakar siz dus alir uyursunuz ya, ha o bende hic olmadi. Misafirle gelir onlarla gider. Bu ksdin 2 cocukla benide cagirdi dur bisey yapip gotureyim yada erken gidip en azindan cocuklarla oynayayim demez. Demesin ben kimseye guvenerek evlenmedim ama tum arkadaslarim boyle yasarken biz kardesimle boyleyiz ,yinede bana tepeden bakmaktan bikmaz

Herzaman daginik ve umursamaz birinin baskasina bu kadar nasi mudahale edebildigini anlamiyorum hanimlar. Ben gerekmedikce zaten konusmuyorum laubali olmuyorum ama benimde bir insanlik onurum var, nedir yahu yazma artik dedim ve konu kapandi. Onun yuzunden 3 gundur ailemi gormeye bile gidemiyorum.

Siz olsaniz ne yapardıniz? Evim ayri yolum ayri ama yakami kurtaramiyorum. Kusura bakmayin uzun oldu