hanımlar iyi geceler. ben 22 yaşında sevdiğim bir adamla evendim. 5 senedir evliyim 3 yaşında oğlum var. oğlum 14 aylıkken calışmaya başladım bazı sebeplerden dolayı.. keşke başlamasaydım.. sanırım hayatımın en yanış 2. kararıydı. 1. si eşim ie evlenmek , belki de evlenmek, 2.si cocuğumu kucuk yaşta annesiz bırakmak. eşimin ailesi beni istemedi eğitimim, acık olmam vs. (eğitim de universite mezunuyum neden memur değilmişim? garip.. )

nişanım duğunum hepsi berbattı. gelin gibi değil cenaze alır gibi aldılar. duğunden sonra olumsuzluklar artarak devam etti. kv kişisi ile bir iyi isek beş kotu olduk. hakaretler evden kovulmalar ne ararsanız. eşim butun bunlara hep sessiz kaldı. zaman acıtarak gecti bu gibi bir dunya sacmalıklar yaşandı. eşim işsiz kaldı donem donem calışsa da 1 senedir işsiz. ev kira gecim herşey benim ustumde cocuğuma şimdi eşim bakıyor. cocuğum baba diye ağlıyor bensiz yaşayabilir olmasam ağlamaz bile.. bunları ağlayarak yazıyorum oyle kotuyum ki..evlendiğim gunden beri cebelleşiyorum.

gecen sene maddi sıkıntıda oldğumuzu duyan kv. koylerinde ben oğluma evlenme demiştim ah oğlum ah gibi birşeyler konuşmuş (calışmayan oğlu evi ayakta tutmaya calışan ben ) bu kulağıma geldi. bende o gece 3 e kadar halı silmiştim yıkamaya vermiyorum sıkıntıdayız guya evimi idareyi duşunuyorum. peh. yine de geldikleride mesafeli de olsa goruşuyoruz cunu bazı zamanlar cocuğa bakıyor hem tatsızlık olmasın diye. mesafeli olmamı da kaldıramıyor nankorluk etmeyin diye ara ara bazı tartışmalarımız oluyor. nankorluğu eden de benmişim(!) kendilerinden asla bir beklentim yok ama durumları gayet iyi evler arabaları herşeyleri var memurlar ama oğluma destek olayım demek yok.

en sonki olayımız. akraba gununde sırf cocuğuma bakıyor yaşlıdır diye 2 ceşit tatlısını yapıp goturdum. o gun de niyetliydim. izin gunum hem cocuğu cişe alıştırmayı denedim ve biraz gerildim hem ev işleri hem tatlı derken stresli bir gundu. aradı iftara gelin diye. bende biraz yoğunluğum var ciş temizlik tatlılar derken gelmeyim zaten gunde beraberiz yine de yetişirsem gelrim dedim. bir corba ile iftarı yaptım gune anca yetiştim. gittiğimde surat beş karış tabi . masada cocuklu gelen akrabalar vardı. bende keşke oğlumu da getirseydim cocğum evde babasıyla icimde rahat değil dedim. cişe alıştırdığım icin goturmemiştim. oda siz akşam gelmediniz ben oğlumu goremedim bende aynı boyle oldum diye hırslı hırslı konuştu. oysa her gun goruyor oğlunu aramızda 2 bina var. bende zaten hep beraberiz dedim ve cokta onemsemedim. diğer yaptıklarının yanında bu neydi ki zaten. eltim ile konuştuk oda boyle dememeliydi yanlış yaptı dedi bende ben alışkınım deidm kapandı.
ertesi gun eltim ile kv konuşmuşlar. eltim boyle demeseydin kız 2 ceşit tatlı yapıp getirmiş bi eline sağlık bile demedin diye soylemiş onların konusu da kapanmış tartışma vs yok. ertesi gun işe gideceğim eşimde bir işe gitti aradı annesini cocuk uyuyor sen git diye. yok ben gidemem kendi getirsin demiş kapatmış telefonu. guya bana haddimi bildirecek. ben cocuğu uyandır hazırla gotur derken işe gec kaldım. ve dedim anne ben elin işinde calışyorum bak gec kaldım. oda git işine seninle uğraşamam dye kapıyı yuzume kapattı. ben ağlaya ağlaya gittim işe izin aldım işyerinden cocuğumu da aldım gittim annemlere. hic kimseye kendi yaptığını soylemiyor. eşim bana inanıyor ama annesi babası hicbirşey de yapamıyor yapmıyor. 1 haftaa sonra kendim geldim. annem ile kv telefonda tartıştılar. eşimin teyzesi bana ulaşamadığı icin diğer eltime hakareler yağdrdı. siz insan mısınız siz adam mısınız kimsiniz. hepimiz bir araya geleceğiz kim bilmem naptırıp gitmek istiyor kim kalmak istiyor karar vereceğiz! benim evliliğimin bitip bitmemesine karar vereceklermiş. ve eşime soyledim iş bulup kendini toparlayana kadar buradayım sana destek olacağım ondan sonra artık yokum dedim. cokta onemsemedi.

cocuğum icin katlanıyordum herşeye ama ben onu bile kaybettim.

oyle tarifsiz duygular icerisindeyim ki . boşanmak o kadar korkunc geliyor ki bana. etraftan mukemmel gorunen bir evliliğim var ama evlilik artık koptu butun bu yaşananlar evliliğimi cok sarstı beni yordu. yazamadığım o kadar cok şey var ki. eşim iyidir ahlaklıdır kotu alışkanlığı şiddeti kufuru yoktur eğitimli duzgundur ama bencildir, ilgisizdir, umursamazdır. gece 3 te metrobusle cocuk kucağımda gelirim o gelip duraktan almaz bile. ben ağlayarak ona beni uzen birşeyi anlatırım o yuzumdeki sivilceye odaklanır aa burada sivilce cıkmış der. gunlerce uzgun olsam asla sormaz neyin var diye o kadar anlaşılmıyorum ki aklımı kaybetmek uzereyim sıkıştım kaldım.. kotu biri değil ama benimle ilgili zerre cabası yok. en son ne zaman seni seviyorum dediğini hatırlamıyorum bile

bu kadar uzun yazdım kusura bakmayın kimselere derdimi anlatamıyorum ne ailem ne kardeşim ne arkadaşım. okuyan hakkını helal etsin hem icimi dokuyorum hem akıl danışıyorum size. akıl akıldan ustundur.