Icimi dokmezem gercekten kafayı sıyırıcam.
Ben 18 yaşlarında cok pişmanlık duyduğum bir ilişki yasadim tehdit, hakaret, ayrıldıktan sonra turlu korkular takip ederdi tehditli mesajlar atardı.
Gercekten cok cektim, aileme anlatmakla tehdit etti babamın telefonunu arayıp ses vermedi vs vs..Panik atak olmuştum onun yuzunden.

Bende başka bir şehire taşındım. Orda biri ile tanıştım. Ve birkac hafta sonra ona bakire olmadığını anlattım, hatta duyduğum pişmanlıktan dolayı cok ağladım. Ayrılmayi denedik o zaman, olmadı. Vazgecemem artık senden,cok bağlandım bunu unutucaz dedi. İyi biriydi. Ve evlendik.

Evlendikten sonraki bir iki yıl bu konu hic acılmadı. Ama benden hep onu el ustunde tutmami bekledi, her kavgamizi herseyi sineye cekiyim istedi. Cunku ona gore ben eksik bı kadın olarak evlenmiştim. Şu an hala bu adamla evliyim. 6 yil oldu. Bı kızım var. Ve bu konu hic kapanmiyor. Ayda bir deşiliyor. Her acıldığında utanıyorum, gercekten mahcupluktan oluyorum.

Kendimden, eşimden utanıyorum cunku gercekten değmeyen biri icin pişmanlık duyduğum şeyler yaşadım. Dun yine biyerden konu acıldı geldi geldi benim gecmişime. Unutamıyorum dedi, kendimi enayi gibi aptal gibi hissediyorum bazen, bazen ruyalarima giriyor dedi. Sen boyle bı evlilikten, benden ne bekliyorsun ki, evlilik yıldonumu, doğum gunu şu bu ne bekliyorsun yani dedi. Bı suru ağır laflar.

Ailemin beni nasıl yetiştirdiğini kadar değdi konu. Ben onun ailesine karşı o kadar hurmet doluyum ki cunku bı kotuluklerini gormedim beni hep tuttular. Gelirler her yaz 1 ay yanimmda kalırlar, bı gun aramasalar bı gun ararlar her neyse hal boyleyken onun benim ailemi devamli ignelemesi, kardeşlerimi annemi sevmemesi. Sevmezse sevmesin umrumda değil ama annesinin kızı annen gibi davranıyorsun bazen, o da babani cok uzuyor gibi sacma sapan laflar.

En sonunda patladim, doğru ben o....puyum ve sen beni hayat kadinligindan kurtardin, ben senden zaten zerre kadar bişey beklemiyorum zaten merak etme ama 40 yaşıma kadar bu lafları da işitemem kaldiramiyorum, cocuğumun yuzune gulucek kadar bile enerjim kalmadi yeter bosanalim bitsin hicbiseyden korkmuyorum, sende umarım bakire bir kız bulursun da senin de ailenin de bı tarafından kan alir dedim. Istersen git herkese duyur ben sırf bu şekilde evlendigim icin her sozu kaldırmak boyun eğmek ,zorunda hissetmiyorum. Kimbilir senin nelerin var liseyi bı kız icin son yılında birakmissin ben deşmiyorum o ayrı.dedim. Cok bunalıyorum, mutsuzluktan geberiyorum artık. Ailem den cok uzağım. Kimsem yok yaşadığım şehirde. benim beklentilerim hicbi zaman olmadı nolur sanki kocacığım kocacığım diye pervane olsan surekli cilve yapsan başımı okşasan sevsen, durup dururken sırnaşsan dedi. Yani benim surekli ona yalakalık yapmamı istiyor. Hic tarzım değil..Sonra beni balkonda aglarken gorunce yanıma gelip konusuyor benim hodukluklerimi affet nolur yine bin tane şeyle canını sıktım uzdum seni, bazen ne dediğimi bilmiyorum deyip ozur diliyor. Affetmedim bu kez cok agir geldi. Ağzımı acıp tek cumle kurasim gelmiyor . Aynı catının altında takvim yaprakları eskitiyoruz. Nereye kadar dayanabilirsem...​