Anonim olmak cok guzelmiş. Korkunc bir şey yaşadım bu hafta. Aşırı aşırı sevdiğim, canım bildiğim dedemin... bir kadınla goruştuğunu oğrendim. Tamamen tesaduf eseri hem de, aradığımda yanlışlıkla acmasıyla konuşmalarını duydum. Kulağı ağır işitir, alo diye bağırdım defalarca duymadı. Sonra baktım bir şeyler diyor,şuh bir kadın kahkahası falan.. Tekrar aradım sonra, bi bahaneyle kısa sure yanına gittim. Sıkıştırdım. Nerdeydin napıypdun telefonu yanlışlıkla actın dinledim falan dedim. Anlamazdan geldi once. Yuzune bakmadım. Sevmeye calıştı beni, elimi cektim. Şurdaydım burdaydım dediği yerlere sordum, uğramamış bile. Mesaj attım, hic uğramamışsın arabanı da carşıda gormuşler diye. Aradı acmadım. Mesaj attı kurban olurum kimseye deme cok uzuluyorum bilemezsin, anlatıcam duşunduğun gibi değil bana İnan falan. Resmî yazdım, konuşmayalım dedim. Sevgimde azalma yok ama hayal kırıklığına uğradım dedim. Bi sure gormek goruşmek konuşmak vs istemiyorum. Ama zor cunku aynı apartmandayız. Nenem anlattı hic bir şey yemiyormuş, morali cok bozukmış falan.. sebebini sadece ben biliyorum ve kimseye soyleyemiyorum. Ve bu adam toplumda saygın bir yeri olan, eli kolu uzun kelli felli bir insan. Bizi/beni de cok sever. Ben de onu cok seviyorum, hala seviyorum. Başkası dese burun kıvırırdım hala nasıl sevilir diye. Sevgi oyle kolay kolay bitmiyormuş. Ne yapacağım bilmiyorum. Kendisinin cinsel bi yaşamı yok, biliyorum, yaşlı ve hasta. Torunu evlenecek ve şu yaptığına bak. Kim bilir daha once neler oldu ne kadar oldu da ben yeni oğrendim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Sırdaşım bildiğim bacıma bile diyemedim. Nasıl diyeyim? Bu yuke başkasını nasıl ortak edeyim? Ben ne yapacağım?