Birkac hafta once buraya ayrılığımla ilgili bir konu acmıştım belki hatırlayanlar olur. Bazı sorunlar yaşıyorduk ve bu sebeple ilişkimi bitirmiştim. Sonrasında erkek arkadaşım geri geldi ve beni bu konularda gercekten ikna etti. Yani kıskanclık vs gibi sorunlarımız vardı oturup orta yol bulduk yeniden başladık.

Kendisiyle bir yıldır birlikteyiz. Onemli mi bilemiyorum ama ben 30 o 27 yaşında ( belki bunun da olaylarda etkisi vardır diye belirtiyorum). Evlenmek istediğini başından beri belirtiyor zaten. Kendisi ailesine coktan acıkladı ve onlar benden bir adım bekliyordu. Yani erkek arkadaşımın bana yansıttığı bu.

Detaylara gelecek olursak; kendisi bedelli askerlik icin pek de memnun olmadığı işinden ayrıldı ve donduğunden beri iş arıyor. 9 aydır işsiz ve bu surecte cok yıprandı. Ben de işi gucu oturmadan aileme soylemek istemedim. Ama o ısrarla Ağustos ’ta bir şeyler olsun istiyordu. Abim Almanya ’dan o tarihte izne geliyor cunku. Ben yılbaşına erteleyelim desem de o hayır Ağustos diyordu. Biz bu surecte bir ayrılık yaşadık bir ay kadar goruşmedik. 1 hafta once barıştık ve akabinde iş buldu. Nedense durgun ve sanki eskisi gibi değil. Sorduğumda işsizlik sureci cok yordu psikolojim bozuldu diyor hep. İş bulduğuna bile sevinmiyor sanki. Durgun, tuhaf... sorduğumda ise artık bu işsizlik durumundan cok yorulduğunu, işe başlamadan (15 Ağustos ’ta iş başı yapacak) kendisine gelemeyeceğini kendisini cok kotu hissettiğini soyluyordu.

Ama hala Ağustos ’ta bir şeyler olması konusunda ısrarcı. Bu arada o ısrar ederken ben istemiyormuşum gibi bir şey yok. Sadece işi olmadığı icin aileme anlatamıyordum. Neyse artık bir şeyler olacaksa soylemem gerekiyordu vakit azaldı cunku. Kısmetse 17 Ağustos ’ta isteme olsun diye planladık. 1 hafta sonrada soz nişan bir arada. Bunu yeğenlerimin izni cok kısa diye bu şekilde planladık onunla birlikte. Bu arada yeğenlerim biliyor ve onlarla da konuşuyoruz tarihleri.

Ben de bugun aileme acıldım. 1 hafta arayla isteme ve Nişan olacak kısmına kadar her şey iyi gidiyordu. Orda afalladılar. Nasıl yani niye oyle oldu bittiye geliyor falan. Acıkladım durumu. Yine de ikna olmadılar. Olmaz oyle tanımıyoruz etmiyoruz. Once bir onlar gelsin biz gidelim falan filan. Ki haklılar yani normal şartlarda ben de oyle olsun isterim ama Yeğenlerimi de bu surecte yanımda istiyorum. Neyse akşama kadar konuşuldu edildi yengem ikna etti herkesi 1 hafta arayla isteme ve nişana.

Sonra olanları erkek arkadaşıma anlattım. O kadar tuhaf ki hic sevinmiş gibi değil. Cok tedirgin davrandı. Şey demeye başladı işte cok sorun ediyorlarsa nişan icin acele etmeyebiliriz. Herkes ikna olsun istiyorum kimsenin aklında bir şey kalmasın. Tek kızlarısın sonucta falan filan... ama başta o ısrar etti Ağustos da Ağustos diye. Şimdi de cok tuhaf davranıyor.

Ailenin gercekten bu durumdan Haberi var mı diyorum var diyor. Hani olur ya maddi olarak hazır değillerdir belki. Sen de bana uzmemek icin soylememiş olabilirsin dedim. Ama eğer boyle bir şey varsa nişanı erteleyebiliriz zaten bizimkilere de Tuhaf geldi dedim. Yok diyor hicbir şey ertelenmeyecek planladığımız gibi olacak. Ama diğer taraftanda diyor ki sizinkiler netleşsin ben de aileme ona gore soylerim. E zaten soylemişsin diyorum. Tamam da sizinkiler net değil diyor. Netler işte diyorum. Tamam o zaman diyor. Ben mi cok irdeledim yoksa gercekten işsizlik psikolojisi mi anlamadım. Ya da artık evlenmek mi istemiyor? Neden bu kadar tedirginsin dediğimde ilk defa kız isteyeceğiz ben de terledim burda siz konuşurken dedi. Ama onu ben Tepki gosterdikten sonra soyledi. Yani ben boyle bir şey beklediğim icin de soylemiş olabilir.

Kızlar cok uzun oldu ama yine işin icinden cıkamadım