Ben 2 ay once bir mekanda arkadaşımla yemek yerken bir bey bizi gorup bir şekilde arkadaşıma ulaştı. Ben de arkadaşımla konuşma uslubundan ve gorunuşunu beğendiğim icin goruşmeyi kabul ettim.
Kabul etmeden once abime anlattım o da gonulsuz bir şekilde tamam dedi. Biz bir sure mesajlaştıktan sonra bu bey goruşmek istedi abim de once bir arkadaşıyla goruşmesini istedi o onaylarsa izin veririm dedi. Goruştuler, abimin arkadaşı kotu birisi değil ama tam konduramadığım birşey var dedi. Sonra biz goruştuk ettik ben beğendim ama abim surekli surat yaptı, bırakmam icin baskı yaptı. Bir şekilde onu da ikna ettim goruşmesi icin. Goruştu ama hep kotuledi bana dalga gecti herşeyiyle. Bu bey 2 yıllık mezun sonradan tamamlamış. Eğitim durumuyla dalga gecti, yuruyuşuyle dalga gecti, sacları dokuluyormuş ben farketmemişim bununla dalga gecti, hali tavrı duruşuyla dalga gecti, mesleğiyle dalga gecti vs. Benim yanıma yakıştıramıyormuş, tanışma şeklimiz beğenmiyormuş, benim yanımda daha dolu dolu birisi olsun istiyormuş. Bir de bizim maddi durumumuz iyi cok şukur onunki orta halli, abim surekli maddi beklentisi olduğu icin benimle evlenmek istediğini soyleyip durdu. Daha oncesinde de niyeti ciddi değil gorursun diyordu. Ben maddiyat mevzusunu anlamak icin kendimden tiksinme derecesinde maddi durumunu sorguladım onun ama kendime saygımı yitirdim bu evrede nerdeyse.
Soruşturdu abim hep iyi şeyler soylediler ailesi icin de kendisi icin de. Bana da cok değer veriyor. Hissettiriyor bunu. Birkac kere abimin bağırmaları sonucu bitirdim, sonra aynı abim benim yuzumden değil kendi rızanla bitir diyip yeniden konuşturttu. Bu arada mesajlaşıyoruz cunku abim telefonla konuşmamıza izin vermedi. Mesajlaşmayı da o gormeden yapıyoruz. Hatta o ısınsın diye bazı mesajları okutuyorum sinir krizi geciriyor. Gostermediğimde gostermediğim icin laf sokuyor.
Esas problem ben bu cocuğa karşı ilk başlarda cok guzel şeyler hissederken abimin bu tavırları yuzunden soğudum. Birkac defa bitirdim ben bu cocukla goruşmeyi abim yuzunden her seferinde cok uzuldu hatta son goruşmemizde yuzune soyledim bizzat şahit oldum ne kadar uzulduğune. O uzulunce uzuluyorum ama benim hic hevesim kalmadı artık. Sadece ona karşı değil evliliğe karşı da. Hayatımda kimse olmadı şimdiye kadar bu arada. Evlenmeyi de ilk defa duşundum. Abim bekar, şimdiye kadar hep once o evlensin ben evlenirsek kendini yalnız hisseder diyip reddettim herkesi. İlk defa boyle birşey yaşadım onda da başıma gelene bakın. Bu arada hayat tarzı, yaşı, ailesi bana cok uygun (en azından burana oyle gorunuyor).
Ne yapmam gerekiyor sizce şimdi, bir akıl verin nolur
