Herkese Merhaba;

Burada yeniyim elimden geldiğince kısa anlatmaya calışacağım. 4 yıldır evliyim cocuğum yok. Kayınvalidem ile aynı binada oturuyoruz.Evlendiğimizden beri sağlık sorunları ile sınanıyoruz. İlk yıl ben kanserdim 2 yıl tedavi gordum eşim her zaman destekcim oldu. Ama ailesinin bana en ufak bir hayrı olmadı. Nasıl desem kaynanamın 5 cocugu var evlenen benden cıkar herkesin kendi derdi duşuncesine sahip sanırım. Beni dilleriyle kıran insanlar değiller kendi hallerinde sakin sessiz insanlar ama insan sadece sozle kırılmıyor malesef. Hastalık surecimde asla yanımda olmadılar bir sıcak corba vermediler boyle ailemi olur diye bosanmayı cok duşundum ama eşim her zaman yanımda ve destekcim biz birbirimize yeteriz kimseye ihtiyacımız yok dedi. Şimdide eşim bobrek yetmezliği hastası ve nakil olması gerekiyor yası cok genc diyalize girmesini istemiyoruz kardeşleriyle de kopuk kimse bir kere arayıp sormadı,2 ay eşimin yanında hastanede kaldım annesi babası dahil olmak uzere 2 kere ancak geldiler. Ben stresten ve neden boyleler diye duşunmekten kalp krizi gecirdim olumlerden dondum. Ben el kızıyım diyemi boyle yapıyorlar diyordum ama oğullarına da aynısını yapıyorlar. Kendi ailemden boyle bir şey gormedim cok cıkmazdayım. Kendileri en ufak grip oluyorlar ağızları susmuyor hep ilgi alaka bekliyorlar bize gelince kimse siz nasılsınız diye sormuyor. Kendi ailemde biz seni yolda bulmadık boşan gel diyor ama eşimi seviyorum bir problemimiz yok. Ben ne yapabilirim genc yasımda stresten oleceğim.