Doğduğum vakitlerden beri kolay bir hayatım olmadı.Ben 6 aylıkken annemle babam ayrılmışlar ve ben 2-3 yaşlarındayken annemin sıkıntılarından dolayı babamla yaşamaya başladım.Doğrudur,hic bir zaman ac kalmadım fakat sevgiye ac kaldım.Ne anne ne baba hicbirinden sevgi goremedim maalesef ki.Her neyse atlattık o zamanları maalesef ki ailemde goremediğim sevgiyi başkalarında aramak gibi bir hataya duştum.O da cok guzel kullanmasını bildi beni.Birkac ay sonra istediğim bolumde okumaya başlayacağım fakat buna sevinmem gerekirken hicbir mutluluk kırıntısı yok icimde.Care aramak icin değil,icimi dokmek icin yazdım.Okuduğunuz icin teşekkur ederim.