Herkese merhaba.Bu yazacağım konuyla ilgili belki seninki dert mi diyen falan olacak evet benden kotu durumlarda olan insanlarda var ama artık yaşadıklarımı bunyem kaldırmıyor yaşamamın ne anlamı var,intihar etmemem icin.Ben doğduğumdan beri bişeyler ters gitti benim icin annem bana bakmak istemedi anneannem ve teyzemin psikolojik baskıları ile buyudum.Ozguvensiz bir karakter oldum hic bir şekilde hakkını savunamayan her yapılan haksızlığa susan bir birey oldum ortaokul ve lise yıllarım cok sıkıntılı gecti arkadaşlarım beni ezdikce ezerdiler ne derseler yapardım odevlerini ayak işlerini canları sıkılınca beni tokatlarlardı ya da gelip aşağılarlardı belki inanmayan olacak ama yemin ederim doğru soyluyorum.Tum bu olanlara rağmen pes etmedim hep cabaladım ama ben cabaladıkca olmadı bende cok buyuk hatalar yaptım.Lise bitince tam 3 kez denedim sınavı muhendisliğe yerleştim ama sadece bir donem okuyup geri dondum ikinci donem sanal sevgilim beni terketmişti onun dışında okuduğum şehirde bazı sıkıntılar yaşadım ailemde donme diye baskı yaptı aptalca bi kararla donmedim dorduncu kez uni sınavına hazırlandım iyi bi puan alamadım bu sefer yatay geciş yaptım ama yatay geciş yapınca gittiğim şehirde 1 hafta bile duramadım major depresyonun son safhalarına gelmiştim cunku.Oyle olunca dondurup siirte geri dondum 5.kez sınava hazırlandım puanlarım sonucu siirti ve yakın illeri yazdım.Ama duşunuyorum da benim hayallerim boyle değildi cok başka hayallerim vardı benim guclu olmak batıda bir şehirde okumak kendi ayaklarımın uzerinde durmak ama bakıyorum hicbir hayalim gercek olmadı 22 yaşındayım major depresyon geciriyorum kullandığım ilaclar nedeniyle tum gun uyuyorum hayatta istediklerim olmadığı icin artık hayal kurmaya bile korkuyorum bunca olumsuzluktan sonra yaşamanın ne anlamı var ki diye duşunuyorum?Hep umut ettim ama hep daha da dibe battım