sağlıklı yorumlar yapan herkese teşekkur ediyorum
konu benim icin kapandı,kararımı verdim,
sevgiler
..
3 yaşını biraz gecmiş bir oğlum var cok hareketli,ozellikle sabrımı sınıyor,o kadar uzuluyorum ki yaptıklarına değil aslında bu hale gelmesine,ben mi biz mi neden olduk sorusuna,sanki elimden kayıp gidecekmiş de şu masum hallerinde boyle davranan bir cocuk ilerde neler yapar,kotu biri mi olur,bizimle bağları tamamen mi kopar gider.. guzellikle anlatıyorum yanlışlarını,ama hic birlik olamıyoruz eşim o kadar zorba ki ona,elinden bir şey alır ya da onu engellemek icin ellerini tutar bance bu şiddet,sonra ben yumuşatmaya calışırım ve derken ikimiz tartışırız cocuk mecburen susar
( o kadar kotu ki bu..uyumun olmaması aynı davranış kalıplarında olmamak;ebeveyn olarak..Yoğun calıştığım ama nefret ettiğim bir işim var.cok ama cok zorlanıyorum her sabah oraya ğiderken cocuğumdan ayrılmak da bir o kadar zor tabi..o da ucretsiz izin bitip de kreşe başladığından beri eli ağzında,surekli parmaklarını ısırıyor,malesef durtusel bir cocuk ve kendinibu şekilde sakinleştirebiliyor ancak..
Bense o kadar yorgunum ki,ailemden tek bir gun bir destek gormedim,surekli aranmayı sorulmayı beklerler ve onların derdi hic bitmez bana bir gun olsun nasılsın diye sormadılar,ya da bir ihtiyacın var mı, herşey o kadar benim ustumde ki kendimi cok ama cok yorgun hissediyorum
Temizlik,yemek cocuğu uyutmak ki bu tam bir sinir harbi,son uc ğundur cocuğa karşı sabrımın ve tahammulumun azaldığını gordum onu istemeden de olsa kırıyorum sonra cok uzuluyorum ama olan olmuş oluyor,
Eşim aşırı ilgisiz sorsanız ilginin ne olduğunu sorar,birbirine ruhen/bedenen temas etmeden yaşayıp ğidiyoruz,cocuktan beri.. eş ilişkimizi ebeveynliğe kurban verdik ama ebeveynliğin de hakkını veremedik..
Yaşadığım stresli donemde bir on kilo aldım duyğusal yeme bozukluğundan,şimdi bununla mucadele ediyorum,o da ayrı bir stres tabi
Gun icinde kendime ait kesintisiz bir saatim yok,işim ğec bitiyor(18:30) cocukla vakit gecir yemek yap ortalığı topla onu uyut derken ki uyutma 40 dk suruyor uykum geliyor hop ben de yatağa,oğlumla birlikte yatıyoruz cunku başka turlusunu kabul etmiyor,calışan anneler bilirler az zaman ayırıyor olmanın vicdan yukunu,bu sebepten razı oluyorum ben de..
Cok uzun bir ozet belki bir ic dokme oldu..
Tum bunların icinde sevmediğim kamudaki kariyer mesleğime son verip belki bir sure dinlenip kendi avukatlık buromu acmak istiyorum,eşim de hic ama hic istemiyor bu arada cok iyi kazandığı bir işi var,ben hic calışmasam da gul gibi geciniriz ama o kamuda calışmamdan yana,destek değil bu konuda..
Bense 7 yıldır bir turlu icime sindiremediğim her gun kurumun tuvaletinde ağladığım,azap gibi işe gittiğim ğunlerle dolu bir hayat istemiyorum.. ama eşim arkamda olmayınca cesaret de edemiyorum..
Buradaki akıllı guclu kadınların yorumlarına ihtiyacım var..
Sevgiler