Aynen başlıktaki gibi. Farklı bir şehirde calışıyorum. Hep arayıp sacma sapan şeyleri dert edinmiş onları anlatıyor. Kuzenlerime darılıyor onlara bir şey demiyor bana dert yanıyor. Arayıp ağlayıp duruyor değmeyecek şeylere. Her aradığımda mutsuz, mıy mıy mıy... Mesela gecen gun yanımda nişanlım aradı. Ona şen şakrak aman oğlum canım damadım, gayet enerjikkk. Allah bozmasın da yani 20 dk sonra ben aradım sesi cıkmıyor, ay cok yoruldum, ay x kuzenin şoyle yaptı y kuzenin tatilden geldi aramadı z kuzenin eşya alılverişine tekbaşına gitmiş beni cağırmadı vs vs... Nişanlanmadan evvel de ay o duymuş bu duymuş elalem ne der diye arıyordu surekli. Kiii annem babam ilişkimi en başından beri biliyorlar. Babam tanışmıştı, gizli saklı bir şey yoktu...

Cok seviyorum annemi ama hep boyle modumu duşurur, sınavı var demez, uzakta merak eder demez. Surekli arar dert yanar. Nasıl cozebilirim bunu onu kırmadan? Defalarca konuştum yok ne dediğimi bile anlamadan ağlayıp sen beni istemiyorsun, sevmiyorsun, sen benden utanıyorsun vs diyor
Not: tek cocuğum