Duğunume tam 35 gun var ve birkac gun once halamı kaybettik.Son evre kanser hastasıydı 10 gun once bize kalmaya gelmişti surekli huzursuzdu.Duğunde taşlı elbisemi giyemicem cok ağır kaldıramam taşıyamam diyordu canım benim.
En son kırmızı ilac aldı dozu cok ağırmış hastaneye yatırdılar 2 gun kalıp cıktı iyileşti diye sevindik.Evde 2 gun kaldı karnı şişmiş tuvalete cıkamayınca tekrar hastane yolları.Doktor yatış vermiş 1 gun normal odada yattı yanına gittim cok şukur iyiyim daha duğunde oynıcam dedi ve daldı yine.O gece ruyama girdi guzel bir bahcede oturuyoruz bana “senin de duğunun var ama napalım halam nasip boyleymiş” dedi.Gece yarısı yoğun bakıma aldılar 1 gunde yoğun bakımda kalıp vefat etti cok yıktı bizi cunku cok gencti.10 yıl once de amcamı kaybetmiştik aynı hastalıktan.
Şimdi duğunumun olduğu gun tam 40. gunu oluyor halamın.Benim icimden hic bir şey yapmak gelmiyor sanki saf oldum.Babannem olum de beklemez gelin de duğun de bizim olum de mecbur yapılacak bu duğun diyor.Evimdeki eşyalar tamamlanıyor yavaş yavaş ama benim icimden evine gidip eşyalarımı gormek bile gelmiyor.