Merhaba hanımlar,

Bugun de başka bir konuyla geldim...

Yaşım 26. 3 senelik evli olacağım yakında. Yakın zamanda ailemden bir kayıp yaşadım ve bu beni bazı konularla duşundurmeye başladı.

Oncelikle cocukları cok seviyorum, oğretmenim. Vatana millete iyi bir evlat yetiştirmek her daim ilkelerimin başında. O yuzden cocuk sahibi olmak istiyorum ama hep bazı durumların gercekleşmesini bekledim. Şimdi ise acaba bunları beklemesem mi diyorum.

Oncelikle yurtdışında yaşıyorum ve yaşadığım ulke cok zor bir yer (Avrupa veya Amerika'da değilim) Turkiye'ye donersek hic beklemem cocuk icin ama donup donemeyeceğimiz henuz belli değil.

Maddi acıdan bir bebeği kaldırabilir miyiz biraz endişedeyim. Yani evet bircok şeyi yaparız ama her şey tamam olur mu emin olamıyorum.

Son konu ise eşimin ailesi konusu. Onlara cok yakın oturmuyoruz ama cahil insanlar, Turkiye'de daha rahat buyuturum onlardan uzak bu da beni hep durdurdu.

Şimdi bu konuları duşunup hep uygun zamanı bekledim, aman ben kendimi biraz daha geliştireyim, şu kitabı da okuyayım, cocuk sevgiyle bilgiyle buyur ne yapsam kÂrdır diye diye erteledim. Ama bir yandan da bunları beklemeyeyim, "iyi" cocuk benim tutumumla alakalı, ben bir yolcu gibi isem bu dunyada o da varsın benimle oyle buyusun, nerede yaşıyorsam oraya ayak uydurmayı oğrensin diyorum. Kardeşim vefat etti cok kısa bir sure once ve cocuğu vardı... Şimdi bakiyorum, bu kadar plan yapıyorum ama belki cocuğumu buyutmek bana bile nasip olmayacak kardeşim gibi, sen elinden geleni yap diyorum ve elimden geleni yapacağımı da biliyorum...

Sizce bu durumda benim cocuk sahibi olmam yanlış bir karar mı olur?