Yalnız yaşıyorum yaklaşık 15 yıldır. Artık hicbir şey zevk vermiyor gercekten. Sabah 8 de uyandım. 3 saat olmuş yataktan cıkmadım. Ac ac kahvaltı yapmadan oyle elimde telefon oyalanıyorum.
Yaşım 37 artık yuva kuramayacağımı biliyorum. Anne olamam bu yaştan sonra. Zaten tanışacak kimse de yok. Hayatımın sonuna kadar boyle yaşayacağımı duşunuyorum. Arkadaş cevrem de yok, olandan zevk almıyorum. Biriyle buluştuğumda cıkarıyor cocuklarının fotoğraflarını gosteriyor bana. Kıskanıyorum tabi. Herkes icin oncelik ailesi doğal olarak. Boş zamanları olursa, canları isterse benimle goruşuyorlar.
Neden boyle oldu bilmiyorum. Evrenin beni unuttuğunu duşunuyorum. Kimseler beni duymuyor gibi duşunuyorum. İşte sadece burası var. Buraya yazıyorum rahatlıyorum. Keşke bir umut olsa.
Para kazanıyorum ama onu harcayacak bir şeyim yok. Bir suru ulke gezdim, yedim, ictim. Yalnız yapmaktan zevk almadığımı anladım. Artık bıraktım.
Cok umutsuz vakayım biliyorum. Etrafına negatif enerji yayıyorsun, insanlar seni istemez tabi diyebilirsiniz. Ama onceleri boyle değilken de yalnızdım. Yalnız yaşamaktan duvarlarla konuşur oldum.
Hayatta artık tek bir şey istiyorum. Mutlu olmak. Sadece MUTLU OLMAK.