Merhaba ben iki yıl sonra mimar olacağım.Yaşım da 23-24 civarı.Okulum cok zor olan projelerden dolayı uzadı.Annem iki yıl once vefat etti.Annemin arkadaşı beni oğluna istiyor.Ailesini tanıyorum,iyi insanlar.Oğlunun da eli ayağı duzgun,fena sayılmaz.Onceden Sakarya'nın ilcesinde oturuyorlardı.Ben hala orada oturuyorlar diye hic duşunmuyordum aslında.Cunku koy gibi bir yer.Biz merkezde oturduğumuzdan alışmam cok zor olurdu,alışamazdım. Ama onların once merkeze daha sonra da Antalya'ya tayinleri cıkmış.Antalya'da oturuyorlarmış yani şu an.Kızı da benim arkadaşım.Birinci sorun:Ben Edirne'de okuyorum.Ve okulumun bitmesine iki yıl var.Onlar biz senin okulunun bitmesini bekleriz.İki yıl icinde soz nişan olur.Ondan sonra da duğun diyorlar.Annem vefat ettiğinden ve beni tanıdıklarından dolayı biz sana sahip cıkarız diyorlar.Benden cevap bekliyorlar.Benim de soracak kimseciklerim olmadığından dolayı size soruyorum.Yanlış duşunsem de taşlamadan cevap verin nolurrr.İkinci sorun:Mimar olunca benim inşaat muhendisleriyle(genelde erkeklerle) vs iletişim kurmam gerekecek doğal olarak.Bazen şantiyeye(inşaata) uğramam gerekecek.Ve bu durumu her eş kabul etmez gibi.Kendisi muezzin,babası da imam.Yani bu kadar dindar insanlardan bahsediyorsak sorun olabilir gibi geliyor.Bu arada benim ailem de hep hacı hoca tarafıdır,baya dindardır.Ama bana karşı gelmelerine rağmen ben universiteye gittim,mimarlık fakultesine yerleştim.Sadece babam destekledi.O yuzden onlara gore olur tabi.Babam ise bana bırakıyor kararı.Ucuncu sorun:Ben olmayacağına karar verdiysem nasıl olumsuz cevap vereceğimi bilmiyorum.Bayramda memlekete gideceğim ve beni istemeye gelecekler.Ne yapacağım yaa.Kendi meslektaşlarımle evleneydim,hicbir sorun cıkmayacaktı.Universiteden hic ısındığım biri olmadı henuz.Karşıma biri cıkmadı.Belki calışma hayatına atıldığım zaman karşıma biri cıkar diye duşunuyordum.Ama henuz okulum bitmedi.Ve anne tarafım da beni sıkıştırıyor evlenmem icin.Ama onlar da kendi buldukları biriyle veya benim goruştuğum biri varsa onunla.Goruştuğum biri yok.Bu bahsettiğim kişiler,baba tarafımla daha samimiler.Ve anneannemlerle babamın arası baya acıldı,annemin vefatından sonra.Bir de annem hocaydı,dedem hocaydı.Yıllarca din konusunda sıktılar beni.Tabiki de İslamiyeti yaşamak onemli.Ama mesela sacımı kahkul kestirmeme bile,pantolon ustu tunik giymeme bile,ufacık makyaj yapmama bile kızarlardı.Bu konuda da cok sık boğaz edilmek istemiyorum.Cunku kendisi muezzin,babası da imam.Ben acık değilim ama aşırı kapalı değilim,normal kapalılardan.Sizce ne yapayım?