Merhaba herkese. Az cok birbirimizi tanıyoruz. Kısaca ben 23 yaşındayım boyum 155 kilom 62. Universite okuyorum ve ciddi anlamda zorlaniyorum. Zayıflamak icin gerekli tıbbi bilgiye sahibim fakat diyet yaparken saf şekere alışkın olduğum icin tam buğday ekmeği meyve gibi besinlerden alınan şeker bana yetmiyor. Cok sinirli ve gergin oluyorum. Oturup ağlıyorum. Psikolojik olarak cokuyorum. Ama gonlumce yiyince benden neşelisi yok.

Eşimden ayrıldıktan sonra ve ayrılmadan onceki donemde cok fazla stres yaşadım. Eşimle tanıştığımda 45 kiloydum. Buluştuğumuz zamanlarda etkinliğimiz buluşup yemek yemek olmuştu. Ve 52 kiloya yukseldim. Evlendim ve 55 kilo oldum. Ayrılık surecinde ise 62 kiloya yukseldim. Toplamda 3 senede 17 kilo aldım. 45 kilo biri icin kilomun %40 ı kadar almışım demek oluyor.

Biz baska sehirde oturuyoruz ve annem yazlari 1 ay anneanneme bakmaya geliyor. Ve yaz tatilinde malum akrabalarim karnına bak gobeğin cıkmış. Popon kocaman olmuş diye tabiri caizse sozlu taciz uyguluyor. Ve bir kere soylemek falan değil 3 saatlik bir oturmada 5 kere benim fiziğim konuşuluyor. Artık hepsine patladım. Ama buna rağmen rahatsız etmeye devam ediyorlar. Gercekten bir kufur etmedigim kaldı. Kendi cocuklarından ornekler verdim. Fiziklerine laf ettim. Fiziğimi yuzume vuranlar ben mezun olunca işimiz duştu diye sakın gelmeyin dedim. Guluyorlar ben anlayamiyorum.

Benim yaşadığım stresten sonra aslında bir miktar kilo almak normal. Kilo vermeyi de arada duşunuyordum ama yine de psikolojik acıdan hassas olduğumdan acele etmedim. Ama bu sozlu taciz olayları beni cok uzuyor.

Goruşmek istemiyorum ama annem anneanneme bakmaya geliyor ve annem tek başına cok zavallı. Kendini savunamıyor. Ben yanında olmasam ciğ ciğ yerler. Ben ona destek olmak icin geliyorum. Bana gercekten ihtiyacı var. Akrabalar (6 teyzem var) yanlarında oturmamama rağmen cay falan getirirken soyleyeceklerini soyleyip beni uzuyorlar.

Benim artık basiretim bağlandı. Caresizim yorumsuzum. Bana akıl verin.