Mrb kızlar ben 34 yaşındayım. 2 aylık evliyim o kadar bocalama icindeyim ki ev ,yeni şehir ,yeni iş arafta gibi hissediyorum kendimi İzmir den Ankara ’ya gelin geldim ben , burda ne eşimin ne benim hickimseniz yok , benim ailem 5 saat eşimin ailesi 4 saat uzaklıkta ... okadar daraldım o kadar bunaldım ki okuyan olur bana tavsiye vermek isteyen olur ben icimi dokmek istedim herşey cok guzel başladı 1,5 senede evlendik ne nişanlılık ne evlilik surecinde hic bi sıkıntı tartışma bile yanaşmadı ne aileler ne bizim aramızda cok şukur ... ama evlendikten aynı eve girdikten sonra ( belki benim alışamamın da etkisi var ) incir cekirdeğini doldurmayacak şeylerden kavgalar etmeye başladık . Ona da bana da herşey batmaya başladı . Misal ornek veriyorum eşimin ailesini o kadar cok severdim ki evlendik onlar bile garipleşmeye başladılar gibi geldi . Balayına git 3-4 kez ara , evimize geldik gunde 3-4 kez anne ayrı baba ayrı kardeş ayrı ara , acma yada duyma olaylar cıkar ,surekli benim aramamamdan şikayetciler zaten İnan ’ın zor bir donem geciriyorum ama anlatamıyorum. Surekli kont altındaymışım gibi hissediyorum anne arar babanı aradın mı kardeş arar annemi aradın mı sıkıldım zoraki yaptırım uygulanmasından. Eşimde hak verdi bana ; sen kalk annesi ile konuş Ki asla deme bişey gidince konuşuruz kırma kalplerini dememe rağmen . Şimdi aramıyorlar sık beni ama aradığım zaman sesler hep kotu not: ben kendi ailemi de cok aramam anne baba kardeşler boyle alışmışım ben neyse kızlar ne olur azıcık deneyimleriniz yorumlarınız ile destleklerinizi bekliyorum