Merhaba arkadaşlar,
Yaklaşık 3 yıldır evliyim. Cok sakin, maalesef cok iyi niyetli ve kendi halinde bir insanım. Eşim atarlı, cabuk sinirlenen sonra hemen ozur dileyen bir insan. Sacma sapan şeyler icin kalbimi cok kırdı. Toparlanmayı calışıyorum, ama unutamıyorum ve artık soğudum ondan galiba. Hele en son tavrı: ablam ziyarete gelmişti (evliliğimizden sonra ilk defa) ve gittikten sonra ona kahve verdiğini hizmet ettiğini soyledi, bağırıp cağırdı bir suru şeyi yere attı, masaya vurdu ulan gibi kelimeler kullandı. Ayağına kapanıp ozur dilemem gerekti. İnanabiliyor musunuz..? Ablama icecek verdiği icin tum bunlar. Halen utanıyorum, ama o kadar caresizdim ki, ofkesini ancak bu şekilde dindirebildim.

Bunun yanında ailesi bana karşı kotu. Bir suredir ne arayıp, ne soruyorlar. Kaynanam maalesef kurnaz ve her istediği olacak. Kayınbabam onsuz bir yere gitmez, onsuz bir karar yapmaz ve o ne derse onu yapar. Bir gorumcem maalesef sakat..Diğer gorumcem, Her zaman saygılı ve sevgiyle yaklaşmama rağmen, kotu niyetli ve cok kıskanc. Ben ona istediği luks cantayı alırken, o doğum gunumu bile kutlamadı mesela. Kaynanam gorumcemle ilgilenmemi istiyor hep (aramızda 2 yaş var sadece) ve aramız yok diye bemi sorumlu tutuyor. Oysa havalı, benimle hic konuşmayan kızı..her defasında adım atan benim..kaynanam bana en son yine suclu muamelesi yapınca bende maalesef kızının da bana yakınlık gostermediğini soyledim. Sadece bu. Ondan beri ne kaynanam, ne kayınbabam( oysa onunla hic bir konuşmam olmadı) ne de gorumcelerim beni arayıp soruyorlar.

Mutusuzum. Bu ulkede ne ailem var ne de akrabam. Eşimin ailesi sırt cevirdi, sebepsiz. Sucum olsa anlardım, ama kaldıramıyorum bunu. Diğer yandan eşimin anlam veremediğim tavırları.
Bazen cekip gitmek istiyorum ailemin yanına..eşimi doğru durust tanımadan evlendim..hic sevmediğim bir aile ortamındayım.

Benim yerimde olsaydınız ne yapardınız?