Merhaba hanımlar

Sorun evliliğimle ve eşimle benim beklentilerim ve yaşam şeklimizle alakalı nasıl başlarım anlatırım kendimi şimdi hic bilmeyen birilerine toparlayamıyorum ama..Şoyle başlarsak eşim epey sorumsuz hesapsız kitapsız faturaları sormasam etmesem 2-3 ay birikir oyle oder. Sadece basit bir ornek bundan dolayıda faturalar odemeler bunların takipleri hep bende maşını alır kartını verir ne olur ne biter hayatta karışmaz. İkimizde calışıyoruz birde 2bucuk yaşında kızımız var annem bakıyor kıza da.. ikimizde cok yuksek maaşlar almıyoruz 2.500 tl den 5000 tl eve giren paramız ama şoyle ki borc harc kredi fatura harcama derken elimize ay sonu 500-800 arasıı bi mebla kalıyor ve kucuk kızımız var. Ben şu durumda surekli alternatif duşunuyorum iş kuralım,ek iş yapalım işte kızı kreşe versek cebimizde paramız yok hani bişeyler yapalım modundayım. Oncesine gidecek olursakta eşim bayan kuaforuydu evlendiğimiz ilk yıl ortaklı kuafor salonu actı ben hamileydim ozaman ve daha oncesinde cok dukkan ac diye diretmiştim acamam demişti sonr aarkadası acalım dedi ben 6 aylık hamileyken dukkan işine girdi yeni dukkan gelen bir para yok hep bizdenn gitti kenarda 50 bin civarı birikmişiz vardı bu carcur oldu ve ben ekimde izne cıktım doğum iznine oda dukkanda dukkandan gelen bir gelirde olmadığı icin doğum zamanı,doğumdan sonra kendim bir işe girene kadar dunyanın zorluğunu parasızlığını cektim,neyse ki atlattık bu sıralarda da hep benim gayretim uğraşmalarımla bi şekilde yaşadık aile destekleri falan. Ha bu arada dukkana ne oldu derseniz doğum yaptım eşim dukkanı ortağına bıraktı ben yapamıyorum dedi borca gireceğiz dedi ortağı sıfırdan dukkan sahibi oldu gidip sadece tezgah yıkama seti demirbaşları aldı onlarda 3 yıldır bir depoda duruyor.Şimdi 2 yıldır bi abimizin yannda ambalakj işi yapıyor ama hammallık sevkiyat pazarlama iş yerinin tum işleri vs hepsi onda canı cıkıyor ne eve ne cocuğuna bir gram enerjisi yok.İş yuku ağır emeğinin karşılığını alamıyor durumumuz ozetle bu.Şimdi ben surekli eşime biz bişeyler yapalım diyorum elinde mesleği var malzemleri var az bir butceyle bir dukkan acıp emek verirse iyi paralar kazanır netice de kucuk kızımız var tek gayem rahat yaşatabilmek iyi standartlarda eğitim aldırmak bişeyler verebilmek. ben bu konuyu surekli dile getiriyorum eşim asla yanasmıyor ve konusmuyor diyorum ki ben bişeyler yapayım araştırıyorum su fikir bu fikir işte en ayrıntısına kadar araştıryorum aksam konusalım sonra konusalım off yine mi aynı seyler vs gecistriyor. İstediğin bişeyi yapalım diyorum kuafor acma okey yine yok .. Ben yapsam bana da destek yok. Biz izmirde oturuyoruz eşim alsancak narlıderede kuaforluk yapmış cevresi geniş potansiyeli var sosyal medyayı iyi kullanabilen insanlarız yapsak yaparız bişeyler ben inanıyorum ama eşimde bu yok. O 200 300 lirası olsun olmasın cebinde gitsin gelsin ciğdem citlesin hani oyle boş yaşayıp kimse ellemesin derdinde cocuğumuz var ve ben boyle bir hayat yaşamak inanın istemiyorum imkanımız yoktur zorlarız olmaz evet kabullenebiliriz ama daha 28 yasındayız 60 yasında gibi hayata kendimizi bırakmak garip geliyor ben mi yanlış duşunuyorum bilmiyorum. Olay tam olarak bu bir kac kere konusmamdan sonra eşimde dun en son yeter artık daha napayım ben diye bir isyan gercekleşti yaptığı hic bir sey olmamasına rağmen. ben akşam bi konusma yapmak istiyorum işin ciddiyetini belirterek pasif bir hayat yaşamak istemediğimi yerimde saymayacağımı gerekirse farklı yollara girmemiz gerektiğini soylemeyi duşunuyorum basit bişey bu sorun belki ama yıllardık bişeyleri iktirmekten cok yoruldum..