Merhabalar, aşırı vefalı bir insanım. Biri ile samimi oldu isem onunla uc beş kere aynı evde bulundu İsem, onunla ekmeğimi ve sırrımı paylaştı isem cok değer veririm. Değer veriyorum, vefalıyim dediğim her gun arayıp zırt pırt goruşelim demem. O konuda ayarsız yuzsuz değilim. O insanı ozel bir yere koyarım.

Gelelim konuma. Tayinimin olduğu yerde bir yıldır karşı komşum ile tanıştım. ikimizin de yaşantısı aynı, ikimizde eşlerden yana dertliyiz. (Eslerle Gurultu, kavga yuzunden ister istemez şahit de olduk, gizlemedik) Sahuru birlikte yapardık eşler nobette iken. Birlikte cocukları alır cıkardık. Cok cok iyiydik. Ben ayrılınca eş kişisi o evden cıkmadı ve ben gitmek zorunda kaldım. Sıkıntılarimizi da biliyordu. Hatta ona demedigi kalmadı. Konuştuğumuzda bugun eşini gordum, nasılsın dedim ayakustu konuştuk vs demwye başladı. Komşusu olabilir dedim. Sonra eşi de bizim davada şahitlik yapacakmış hic kavga duymadık diye karşı taraf icin. O kadar uzuldum ki duyunca. Siz duydunuz ama gurultuyu neden saklıyorsunuz, şahit olmayjn o zaman. Hakkımı helal etmiyorum dedim. Tatlı tatlı canım zaten şahitliği de oylesine yapacak mahkemeyi etkilemez dedi. O kadar uzgunum ki anlatamam. İnsanlar nasıl boyle ikiyuzlu olabiliyor? Bana bunu neden yaptılar ki???