Herkese selam,
Bebeğim 9 aylık olmak uzere.
Birden bire cok hareketlendi. Ben de daha ritmini yakalayamadım. Bugun işe yanımda goturmek durumunda kaldım. Bebek arabasındaydı, kemerini de yeni cozmuştum kanguruya alıp dışarı cıkacaktık. 15-20 sn icin kanguruyu alıp bağlamak uzere arkamı dondum ve kutt diye sesle beraber bir baktım yerde sırtustu yatıyor. Zemin de beton.
30-40 cm kadar yukseklikten ve ufacık boşluktan kendini sarkıtarak duşmeyi başardı yani.

Cok korktu ağladı icini cekti yazık. 10 dk ya sakinleşti bir sorun da yok şişlik falan. Başının arkası kızarmıştı hemen gecti. Herhangi bir sorun yok kusma, titreme vs. Gulmeye başladı, uyutmadım vs.

Sonra aradan 2 saat kadar gecince eşimin de haberi olması gerektiğini duşunerek sakin şekilde aradım. (Aramasam iyiymiş) Telefonda kızdı bana, bağlasan duşmezdi, dikkat etmiyorsun vs vs. Zaten icim uzuntu ve pişmanlık dolu bir de kendisi bir guzel sucladı.

Halbuki 15 gun once kendisi bebeği kucağından kendi telefonuna bakıcam diye uğraşırken duşurmuştu. Ben daha soğukkanlıyımdır. O panikle kendini suclarken ben ona uzulme, arada boyle kucuk kazalar olabilir, ayaklandıkca kendi de carpacak duşecek, suclama kendini daha dikkatli oluruz diyip bir tane uzuleceği şey soylemedim. Cunku olmasa iyi ama olabiliyor işte... bir de ustune kavga edip bebeği daha cok germenin ne anlamı var?

Eşimin bu şekilde davranması beni cok uzdu ve bebeğe bakımımda yetersiz hissettirdi. Zaten işe goturmek zorunda kalmışım, bebek icin cok zor şartlardayız, eşyası yemeği alt değiştirmesi hepsi birer "challenge" olmuş. Bir de o boyle yapınca cok uzuldum. Olaydan sonra ya duşurursem diye korkarak kucağıma aldım vallahi.

Sizin de eşleriniz bebek konusunda boyle mi? Hatanız olduğunda bu şekilde mi tepki veriyor?