Evliliğimiz başından beri 3 gun iyi 5 gun sacma şeylerden kavgalı gecti şimdiye kadar.
Eşim cok agresif en ufak birseyde bağırıp cağıran her sorunumuzu ailesine anlatan,ve ailesine cok duşkun birisi.Her kavgada ailesi de kendiside beni haksız buluyor tek tek hepsini burada yazmam anlatmam imkansiz şuan bizi boşanma derecesine getiren olaydan bahsedeceğim..
Bi bebek sahibi olmayı cok istedik,uzun bekleyiş sonunda Rabbim nasip etti cok şukur,1,5 aylık bi bebeğim var şuan,doğum yaptığım ilk gun baş gosterdi sorunlar yine,hamileliğim boyunca gayet iyiydik.Doğum yaptığım gun kendisi ne doğuma giderken ne doğumdan sonra o duygusal surecte bi desteğini goremedim,doğumum sezeryan oldu doğum sonrası ağrıdan olmak uzereydim o durumda bile hastane odasında telf oynadı bi elimi tutsun istedim yanımda olsun istedim ona ihtiyacın vardı sadece ama olmadı,gece 3-4 e kadar telf oynadı uyudu sonra da eve gitti ! annesi yanimda kaldi kendi ailem başka bi şehirde yaşıyor ertesi gun geldiler.Neyse kendisi gitti annesi ise emzirirken bile bebeğimi doğru durust kucağıma vermedi kendisi tuttu bebeğimi daha baska baska şeylerde var cok fena sinir etti beni,neyse ertesi gun taburcu oldum eve geldik ailem yanimdaydi ve kısıtlı gelmişlerdi zaten birkac gunluğune,ailem gidene kadar hergun sabah dan gelip gece yarısına kadar durup gitti kayinvalidemler,herşeyle ilgilendi kayinvalidem ama ben ailemle başbaşa kalmak istedim annemler kendilerini misafir gibi hissetti hicbirseye ellerini suremediler cunku kayinvalidem herşeyi kendisi yapmak istedi,gelmeleri yetmiyor gibi bebekle alakalı herşeye mudehale etmeye başladı bi taraftan bunlar,bi taraftan eşimin ilgisizliği gozunun sadece bebeği gormesi benimle zerre ilgilenmedi konusmadi doğru durust,birkac gun sonra pansumanim vardı eşim bebeğim 3muz hastaneye gittik 9.ay boyunca bebeğimizi gormek icin heyecanla gittiğimiz odaya yalniz girdimn ağlayarak kendisi bebekle koridorda bekledi,hastaneden cıktık bebekle birlikte onden onden hızlı adımlarla otoparka gitti ben cok geride kaldım dikislerimden ağrıdan yuruyemiyordum bile yine aglayarak yalnız yurudum,bunları da icim2 attım sonra ailem gitmişti zaten yanimda kardesim kaliyordu,kayinvalidemler hala hergun habersiz birşekilde cat kapı gelmeye devam ettiler,sustum sustum artık surat yapar oldum,eşim deseniz cocuktan beni gormuyordu bile onunla ilgileniyor bebegin ihtiyacı olduğunda bana verip odasına geciyor ve ordan cıkmıyordu hic yanımızda oturmuyordu soyledigim zaman da kardeşinle rahat edin diye odama geciyorum diyordu ama ne kadar mantıklı olabilir bu duşunce?
Neyse bir yandan eşimin ilgisizligi,bir yandan kayinvalidemlerin hergun cat kapı gelmeleri,bir yandan yeni anneligim vermiş olduğu duygusallık yorgunluk sonunda patladım eşime de ailesine de soyledim sustuklarimi ve beni haksız buldu hepsi birbirini savundu herzaman olduğu gibi.Son 10 gundur de bana ailemin olduğu sehire gitmemi kafa dinlememi bi karar vermemi boyle surat asarak sacma sebepleri sorun edip kirilmami sacma bulduğunu soyluyordu,ben sadece 1 ozur bekledim biraz ilgi bekledigimi soyledim ama kendisi gunlerce sessiz kalarak sacma bulduğu kırgınlıklarımi 1 se 1000 e cevirdi cok kırıldım yıprandım yoruldum geldi gitti bana ailemin yanına gondermeyi kafa dinlememi teklif etti sonunda tamam dedim,al biletlerimizi gideceğiz dedim gideceğimiz gun ailesine uğradık bebeği gorsunler diye 2 haftadır gormuyorlardi beni de bebeğide ben herşeyi anlattığım icin istenmediklerini duşunup evime gelmemislerdi neyse gittik suratlar 5 karış babası elini bile vermedi konular acıldı herkes bana yuklendi herkes beni haksiz gordu ve en onemlisi gideceğimiz gun sabah eşim boşanma dilekcesiyle eve gelmişti zaten imzalayip yuzune fırlattim bugunu unutma bana ve bebeğime bu yaşattıklarını unutma dedim o gun birsuru ailesiyle olaylardan sonra bindik ve ailemin yanına geldim geldiğim gun sabah erkenden msj atmış herşeyi bi kenara bırakalım yiyip icip eğlenelim gezelim bebegimizle aynı sacmaliklari yapmayacağına soz verirsen sacma sapan şeyleri sorun edip kırılmazsan gul gibi gecinir gideriz yok dersen dilekceyi veririm 1 ay icin de olur biter herşey demiş bende sen o dilekceyi bir kere verdin o ayakların o adliyeye nasıl gitti herşeyden ote cocuğunu duşunmeden boyle bi adım attın gereğini yap dedim.
simdi arada bi msj atıp cocuğun fotoğrafını falan istiyor ben soğudum kesinlikle gitmek istemiyorum artik ama ortada bi bebek var o soz konusu ben ne yapacağım bebeğimin yuzune bbaktikca gozlerim doluyor bayram geliyor ilk bayramını babasız gecirecek bana bi akıl verin ben nerde yanlış yaptim stresten sutum azaldı iyice ailesine zerre kıyamıyor bize kıydı 1 aylık bebekle beni yollara duşurdu 1 aydır kırgınlıklarımi girdi cıktı sacma buldu halbuki bi ozur bi tatlı sozle bu kadar uzamazdı ama inadından yuzume bile bakmadi şimdi ailesiyle başbaşa sizce ne yapmalıyım lutfen anlasilmaya ihtiyacım var
