4 aylık bir bebeğim var benim gunduz asla uyumayan gecede bir nebze olsun uyuduğu icin sukrettgimden beri onuda uyumayan bir bebek..
Gunduz uyumadığı icin haliyle yemek temizlik vs hep kalıyor uyumadığı zamanda kendi kendine oylanan bir bebek değil mutlaka ilgi bekleyen kucak isteyen alınmadığında kıyametler koparan bir bebek ustelik...Ben bazen o kadar yoruluyorum ki bir an once uyusun diyorum uyumadigi kucak icin ağladığı zaman icten ice ofkelenebiliyorum bazen oturup bende onunla ağlıyorum..psikolojik olarak iyi değilim eşimde sağolsun asla birseye elini atmaz bulduğum ilk fırsatta yemek yaparım ona bile bazen laf eder butun gun evdeymisim de ne yapıyormuşum...kendisi akşam 10 dk kucağında gezdirse al belim ağrıdı diye kucağıma geri veren biri ama ben gunduz butun gun napiyormuşum..Bu sıcak gunlerde banyo bile yapmaya fırsat bulamıyorum abartısız bazen wc deyken bile kıyametleri koparıyor camaşırımı nasıl cekip cıkıyorum bilmiyorum...bi iki kere sebepsiz yere ağladığında bağırdım hatta hayatimi mafettin dedim ona acaba ben bebeğimi sevmiyormuşum diye duşunuyorum halbuki ufacik bebegin ne gunahı var..uyuduğunda ise vicdan azabından kahroluyorum her sabah uyandığımda bugun hic ofkelenmiycem diye soz veriyorum kendi kendime ama akşama doğru pilim bitik bir şekilde yine sinirlenmis oluyorum..hic birsye yetisemedikce dahada bunalima giriyorum karşı taraftan yardım gormedikce ustune anneligimi sorgulayinca ve bir de laf yiyince iyice icime kapanıyorum yetersiz hissediyorum kendimi..ne yapmaliyim sizce ben kotu bir annemiyim
