27 yaşındayım.bir yıl once bir cocukla tanıştım. farklı şehirlerdeydik.Once mesajla konuşmalarımız başladı sonra yanıma geldi ve sevgili olduk.Neye uğradığımı anlamadım, kaptırdım gittim.ben 5 yıldır ozelde sektorde calışıyorum.O ise universiteden iki yıl once mezun oldu, yaşlarımız aynı, hayata gec başladı.calışma hayatı hic olmamış kpssye hazırlanmış iyi bir puan almış bir yıldır işsiz gucsuz atama bekliyor fakat atama olmuyor.İşsiz olduğu icin ondan ayrıldım.atama surecine kadar bulduğu ilk işte calışması gerekiyordu bana gore.ve calışmayan birisi benim icin cok zor.ataması olsa onun atandığı şehre gidip gitmemekten emin değilim. bende kpssye hazırlandım atansam gideceğim belki ama atanabilecek bir puan alamadım. şu anda kendimde ne yapacağımı bilmiyorum muhtemelen bende kpssye hazırlanacam.hislerime gelecek olursak kendisi cok iyi birisi evet ama benim icin olsa da olur olmasa da olur modunda duygusal anlamda. yaşım 27 ailem yaşım gectiği icin surekli evlilik konusunda baskı yapmakta.doğal olarak bende bu cocukla konuşmaya devam ediyorum. belki karşıma tam istediğim gibi birisi cıksa goruşmeyeceğim ama oyle biriside cıkmıyor.
kendisi huy karakter olarak cok iyi birisi fakat ileride benim kıyafetlerime karışacağından bahsediyor denize haşemayla girmemi vs istiyor ben oyle bir ailede yetişmedim aile olarak aramızda kultur farkıda var. maddi olanaklarımızda cok farklı bu benim icin o kadar sorun değil işi olsa sorun etmeyeceğim. (benim ailemin maddi durumu cok daha iyi ve ileride şu anki yaşam standartlarım olmayacak). kendisi beni gercekten seviyor ama tek taraflı sevgi gercekten yetmiyor. bir yandan ailemin surekli evlenmem gerektiğini soylemesi konusunda baskıları beni bıktırdı onun icin bu cocukla konuşuyorum bir yandan da bu cocuk beni seviyor ilgileniyor diye konuşuyorum ama bunlar beni mutlu eder mi inanın bilmiyorum.Cok durust ve guvenilir bir insan. sizce ne yapmalı? işi gucu olmayan bir erkeği beklemeli mi