Uzun başlıklardan nefret ederdim kınadığını yaşamanın huznuyle birlikte konuya giriyorum.
S.a,benim 8 aylık doğduğundan beri surekli ağlayan,gece gunduz demeden ilgi bekleyen oldukca zor bir bebeğim var. Allah bağışlasın,sağlıkla buyusun inşallah. Bir de artık nefretle anar olduğum sefsiz bir adam kocam var. Şu an ki durum,mutfak masasi yemek yendi oylece duruyor,yatak ustunde camaşırlar ve kucağımda dış cikardigindan dolayı hic susmayan bebeğim. Kocam annesinde cay icmekle meşgul. Bebeğim kışın dogdu,gaz sancıları vs o zaman da cok aglardi,kocamın dizileri vardi. Mutfakta bulaşıklar dağ gibi olurdu bir hafta hic uyumadigimi bilirim o TV karşısında sigara icememekten yakinirdi.
Diziler bitti,oğluma PS almış doğum gunu hediyesi,surekli her akşam oğlumla PS oynuyor ve evin işleri kızım ben yine başbaşa bir birimizle bakisiyoruz.
Şimdi de mac sezanu acılmış annesinin evinde Digiturk var her akşam orada artık ciddi ciddi kriz geliyor bana onceleri cok kavga ettigimden oğlum icine kapandığından ve birşeyler cozulmediğinden kavga etmiyorum ama buz gibi soğudum bu rezil adamdan. Şimdi siz boyle bir adamdan şimdi mi bosanirdiniz,yoksa biraz sabredip su cocuğu buyutuyum sonra bir hal caresine bakarım mi derdiniz? Bu arada ben korunuyordum,o cocuk cocuk cocuk diye evde dort donunce ve icimde bir yerlerde cocuk sevgisi olduğundan doğdu kizim,tabi once Allah nasip etti. Boşanmak icin yeterli sebep değil diyeceklere sadece tek sorun bu değil,adam bu dunya da canım kendim,hersyim kendim,iyi ki kendimim diye yaşayan bir adam,sadece ve sadece kendisini duşunen asalagin teki.