Artık o kadar doldum ki. Dayanamiyorum.ben 20 kusur yasinda bir genc kizim ve bu zamana kadarki yillarimi hep bir insandan nefret ederek gecirdim.belki komik gelecek belki anlamayacaksiniz ya da olur mu oyle sey o bana diyeceksiniz ama o baba degil. Hergun sinirlenip biseye kizan, cok mutlu oldugunuz anlari bile mahveden,gulmenize firsat vermeyen, negiyseniz yakistiramayan,hicbir basatinizi takdir etmeyip bu kadar mi diyen, asla sizi onemsemeyen bi baba.mezuniyet tezime hocalarim hayran kalmisti.konu taslagi hazirlama asamasinda bin laf etti bna.sonra hocalarim yuksek lisans icin beni tesvik edince bunu herkese anlatip kndini yuceltti.bir basarimiz oldugunda evde BU KADARCİK Mİ.BEN DAHA İYİSJNİ BEKLERDİM DERKEN disarda ovundu durdu bizimle.yani kardeslerimle de.ama basimiza bi sıkıntı gelse once ONCE ELALEM NE DER DEDİ ilk.yardim etmek yerine.annemizi hep uzdu asagiladi.bize ahlak dersi verip siniftaki erkek arkadaslarimizla mesajlasiyoruz diye sinirlenen adam ahlaksizliklarin en buyugunu yapti. Su okula gideceksin dedi gittim.sunu alup bunu almicaksin dedi tamam dedim.arkadaslarima, kitaplarima sectigim yatak ortusune hakaret etti.yeri geldi milletin icinde BENİM KİZ BİRAZ ORTA ZEKALİDİR dedi.yeri geldi benim uzerimden elaleme hava atti.annemi hic sevmedi.hic... Hep asagiladi uzdu.oysaki annemin ne annesi var ne babasi.kimsesiz buyumus canim annem.ama hic umursamadi bunu.birgun gidicem buralardan.asla gormicek yuzumu.umarim son nefesine kadar bu yaptiklarinim azabini ceker.imsallah her iki dunyada da bunlarin hesabini verir.bende birakicam onu.tipki ilerde kardeslerimin yapacagi gibi.nasil gecer bu aci ve nefret.tam 17 yildir, kendimi bildim bileli nefret ediyorum.6 yasinda basladi bu nefretm.benim ilkokuldaki ilk etkinligime gelmeyisiyle.